Biorezonans jest kontrowersyjnym tematem, wokół którego toczy się wiele debat dotyczących tego, czy opiera się on na naukach ścisłych czy też pseudonauce. Nauka jest to badanie świata naturalnego poprzez obserwację i eksperyment. Jest to proces odkrywania, który prowadzi do opracowywania teorii i praw wyjaśniających świat naturalny. Pseudonauka natomiast jest to zbiór przekonań i praktyk, które są uznawane jako naukowe, lecz w istocie nie podlegają metodom naukowym. Twierdzenia pseudonaukowe często opierają się na spekulacjach, dowodach anegdotycznych lub osobistych przekonaniach, a nie na powtarzalnych badaniach naukowych.

Głównym obszarem zainteresowania w kontekście zastosowania soku z buraka są azotany, azotyny oraz końcowy produkt ich przekształceń, czyli tlenek azotu (NO, ang. Nitric oxide). Zastosowanie różnych produktów z buraka jest coraz bardziej popularne wśród sportowców z powodu poprawy zdolności wysiłkowych oraz optymalizacji procesu regeneracji^1,2 .

Zaparcia są częstym powodem konsultacji pediatrycznych i gastroenterologicznych. Nawet 40% tych wizyt dotyczy dzieci przed ukończeniem 1. r.ż., a 16% dzieci w wieku 22 miesięcy. Zaparcie może mieć podłoże organiczne lub czynnościowe. Do przyczyn organicznych zalicza się m.in. chorobę Hirschsprunga, choroby endokrynologiczne, metaboliczne, neurologiczne, przeszkodę mechaniczną, nieprawidłowości anatomiczne czy też stosowanie niektórych leków. Prawie 95% przypadków zaparć to zaparcia czynnościowe, określane również jako zaparcia nawykowe, nie wymagające skomplikowanej diagnostyki czy leczenia w warunkach szpitalnych¹ .

Dysbioza jelitowa jest uznawana za jeden z czynników ryzyka rozwoju chorób metabolicznych, w tym otyłości^1,2 . W strategiach terapeutycznych tych chorób coraz częściej uwzględnia się zastosowanie probiotyków. Najnowsze badania podkreślają, że bakteria Akkermansia muciniphila może przynosić znaczące korzyści pacjentom z zespołem metabolicznym, m.in. poprzez udział w odpowiedzi przeciwzapalnej oraz utrzymaniu homeostazy jelitowej^3,4 . Ponadto wykazano, że pasteryzowana Akkermansia muciniphila jest skuteczniejsza niż jej żywe formy. Dlatego też suplementacja postbiotykami, czyli preparatami zawierającymi nieaktywne (np. pasteryzowane) bakterie i/lub ich składniki, wydaje się obiecującym kierunkiem w terapii nadwagi i otyłości¹.

Podstawą leczenia otyłości powinna być zawsze terapia żywieniowa połączona ze zwiększeniem aktywności fizycznej. Natomiast w niektórych sytuacjach klinicznych konieczne jest włączenie leczenia farmakologicznego bądź operacyjnego² . Jednakże każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża życiu i zdrowiu, a każda terapia obarczona jest możliwością wystąpienia działań niepożądanych, które mogą nawet doprowadzić do konieczności przerwania leczenia.

Choroby zapalne jelit (ang. inflammatory bowel disease, IBD), jest to grupa chorób o wieloczynnikowej etiologii objawiających się nasilonym stanem zapalnym. Choroby te charakteryzują się przewlekłym, nawrotowym przebiegiem i w znaczący sposób wpływają na jakość życia pacjentów oraz ich zdrowie psychiczne i fizyczne.

Błonnik pokarmowy jest to nieodłączny składnik prawidłowo zbilansowanej diety, który przynosi wiele korzyści zdrowotnych. Badania wykazują, że odpowiednia ilość spożywanego włókna pokarmowego jest jednym z kluczowych elementów profilaktyki i dietoterapii wielu jednostek chorobowych, w tym: cukrzycy, otyłości, chorób nowotworowych czy chorób sercowo-naczyniowych. W niektórych przypadkach istnieją wskazania do wprowadzenia diety ubogoresztkowej/ łatwostrawnej, w której należy ograniczyć ilość błonnika pokarmowego. Wówczas należy dopasowywać ilość błonnika pokarmowego indywidualnie do pacjenta po uprzednim zapoznaniu się z jego stanem zdrowotnym.

Interakcja jest to wpływ jednego czynnika na drugi, np. składniki żywności zmieniają działanie leków na poziomie różnych procesów farmakokinetycznych, czyli wchłaniania, dystrybucji, metabolizmu, eliminacji leku, co może skutkować zmniejszeniem lub brakiem efektów terapeutycznych, a nawet wystąpieniem niebezpiecznych konsekwencji farmakoterapii. Zjawisko interakcji zachodzące między lekami a składnikami żywności jest wszechobecne, społeczeństwo się starzeje i zachodzi coraz większa potrzeba przyjmowania leków przez pacjentów. Aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia niebezpiecznych powikłań, hospitalizacji bądź nawet śmierci pacjenta ważna jest kompleksowa edukacja pacjentów i całego personelu medycznego dotycząca tematyki interakcji leków z pożywieniem.

Hipoglikemia jest to zbyt niskie stężenie glukozy we krwi u osób niechorujących na cukrzycę. Może występować u dzieci, a także u osób dorosłych z prawidłową masą ciała, jak i nadwagą. W grupie ryzyka będą także pacjenci po zabiegach operacyjnych przewodu pokarmowego oraz bariatrycznych. U chorych z tym rodzajem zaburzeń istotne będzie wprowadzenie odpowiednich zmian w sposobie odżywiania.

Rzepak (Brasica napus L.) pochodzi z Azji i jest znany w uprawie od ok. 4 tys. lat. W Europie o rzepaku pisał Pitagoras w 584 r. p.n.e., a Hipokrates w 334 r. p.n.e. Rzepak na ziemiach polskich pojawił się w XVI wieku. Przed II wojną światową zarówno uprawiano mało rzepaku, jak i spożywano mało oleju z niego otrzymanego. Jednocześnie większe było spożycie oleju lnianego.

Witamina D jest obecnie uważana za jedną z najważniejszych witamin. Należy ona do grupy witamin rozpuszczalnych w tłuszczach. W żywności występuje jako witamina D2 (ergokalcyferol, źródło: produkty roślinne, grzyby) oraz witamina D3 (cholekalcyferol, źródło: tłuste ryby, jaja). Jednak zaledwie około 1/5 witaminy D znajdującej się we krwi pochodzi z diety. Przeważająca jej część powstaje pod wpływem promieniowania słonecznego w wyniku syntezy skórnej. Działanie witaminy D przypomina działanie hormonów – oddziałuje ona poprzez swoiste receptory. W związku z tym, że receptory dla witaminy D występują na bardzo wielu komórkach, spektrum jej działania na organizm jest bardzo szerokie. Jednym z poruszanych aspektów działania witaminy D jest potencjalne jej działanie w prewencji chorób nowotworowych oraz wspomaganie procesu leczenia onkologicznego¹.

Hormonoterapia jest jedną z metod stosowanych w leczeniu onkologicznym. Jej zadaniem jest leczenie choroby nowotworowej (zatrzymanie lub zwolnienie rozwoju choroby) lub złagodzenie objawów choroby. Leczenie hormonalne w przebiegu chorób nowotworowych niesie za sobą konieczność modyfikacji dietetycznych. Największym wyzwaniem jest ryzyko wzrostu tkanki tłuszczowej z jednoczesną utratą masy mięśniowej. Oprócz tego podczas terapii hormonalnej często dochodzi także do pogorszenia parametrów metabolicznych.

Zgodnie z obowiązującą definicją, probiotyki to żywe drobnoustroje, wyizolowane z ludzkiego organizmu (przewodu pokarmowego, mikrośrodowiska pochwy etc.), których główną rolą jest korzystny wpływ na organizm gospodarza, przy zachowaniu bezpieczeństwa stosowania.

Tłuszcze i ich pochodne odgrywają kluczową rolę strukturalną i funkcjonalną w mózgu. Substancje odżywcze wywierają wpływ na funkcje poznawcze poprzez regulację neurotransmisji, przekaźnictwa synaptycznego, płynności błon komórkowych i przekazywania sygnałów. Na plastyczność mózgu korzystnie wpływają: restrykcja kaloryczna, obecność w diecie polifenoli (związków roślinnych o silnej aktywności antyoksydacyjnej), a także wielonienasyconych kwasów omega-3^4,5 .

Artykuł stanowi przegląd informacji na temat roli witaminy B₁₂ oraz omówienie zaburzeń spowodowanych niedoborem tej substancji, jak i zaleceń suplementacyjnych.

„…I niestety większość społeczeństwa i pracowników opieki zdrowotnej, funkcjonuje w przekonaniu, niezgodnym z wynikami badań naukowych, że chory na otyłość może doprowadzić do «samowyleczenia»”.

Wzdęcie brzucha oraz oddawanie nadmiernej ilości gazów towarzyszy wielu zaburzeniom ze strony układu pokarmowego. Wzdęcia są najczęściej konsekwencją zaburzenia homeostazy gazów jelitowych, która zależy od ich produkcji i eliminacji. Źródłem gazów są: połykane powietrze podczas posiłków, a także mówienia, reakcje chemiczne w jelitach lub dyfuzja z krwiobiegu. W dystalnych odcinkach przewodu pokarmowego proces zachodzi na drodze fermentacji bakteryjnej. Z kolei eliminacja następuje głównie przez dyfuzję oraz przez odbyt¹.