Przegląd systematyczny i metaanaliza przeprowadzone przez Màrmol i wsp. dostarczają silnych dowodów na istnienie znaczącej insulinooporności u pacjentów z nowotworami, co otwiera nowe kierunki badań i potencjalnych interwencji klinicznych mających na celu poprawę wyników leczenia przeciwnowotworowego w tej grupie chorych.

Insulina jako silny czynnik wzrostu promuje proliferację komórek oraz hamuje ich apoptozę. Może działać bezpośrednio na komórki nowotworowe, stymulując ich wzrost oraz pośrednio poprzez zwiększenie stężenia IGF-1.¹

Dokładna częstość występowania biegunki u pacjentów onkologicznych może być niedoszacowana, ponieważ jest ona zazwyczaj raportowana na podstawie informacji zgłaszanych przez pacjentów. W kilku badaniach oszacowano, że biegunka występuje u około 20–40% wszystkich pacjentów leczonych chemioterapią.

(…) Część chorych jest niezdiagnozowana lub diagnozowana zbyt późno, kiedy nie jest możliwe odwrócenie toczących się w organizmie niekorzystnych procesów. Co więcej, obraz wyniszczonego pacjenta onkologicznego jest powszechnie akceptowany, również częściowo przez pracowników ochrony zdrowia.

W wielu badaniach epidemiologicznych zaobserwowano, że spożycie polifenoli wiąże się ze zmniejszonym ryzykiem zachorowania na niektóre nowotwory złośliwe. Sugeruje się, że spożycie polifenoli zawartych w soi i produktach sojowych zmniejsza ryzyko rozwoju raka piersi, jajnika i trzonu macicy oraz koreluje z redukcją ryzyka rozwoju raka żołądka i jelita grubego. Z kolei spożycie polifenoli zawartych w zielonej herbacie zostało powiązane ze zmniejszonym ryzykiem rozwoju m.in. raka piersi i gruczołu krokowego.

Witamina D jest obecnie uważana za jedną z najważniejszych witamin. Należy ona do grupy witamin rozpuszczalnych w tłuszczach. W żywności występuje jako witamina D2 (ergokalcyferol, źródło: produkty roślinne, grzyby) oraz witamina D3 (cholekalcyferol, źródło: tłuste ryby, jaja). Jednak zaledwie około 1/5 witaminy D znajdującej się we krwi pochodzi z diety. Przeważająca jej część powstaje pod wpływem promieniowania słonecznego w wyniku syntezy skórnej. Działanie witaminy D przypomina działanie hormonów – oddziałuje ona poprzez swoiste receptory. W związku z tym, że receptory dla witaminy D występują na bardzo wielu komórkach, spektrum jej działania na organizm jest bardzo szerokie. Jednym z poruszanych aspektów działania witaminy D jest potencjalne jej działanie w prewencji chorób nowotworowych oraz wspomaganie procesu leczenia onkologicznego¹.

Hormonoterapia jest jedną z metod stosowanych w leczeniu onkologicznym. Jej zadaniem jest leczenie choroby nowotworowej (zatrzymanie lub zwolnienie rozwoju choroby) lub złagodzenie objawów choroby. Leczenie hormonalne w przebiegu chorób nowotworowych niesie za sobą konieczność modyfikacji dietetycznych. Największym wyzwaniem jest ryzyko wzrostu tkanki tłuszczowej z jednoczesną utratą masy mięśniowej. Oprócz tego podczas terapii hormonalnej często dochodzi także do pogorszenia parametrów metabolicznych.

Pacjenci z chorobą nowotworową doświadczają podczas leczenia onkologicznego wielu skutków ubocznych. Dość częstymi problemami są różnego rodzaju zaburzenia ze strony układu pokarmowego. Wśród tych dolegliwości najczęstszymi i najbardziej kłopotliwymi niewątpliwie są biegunki. Są one związane m.in. z zaburzeniami wchłaniania, dysbiozą jelitową, zmianami w obrębie tzw. połączeń ścisłych (ang. tight junction) czy zaburzeniami bariery jelitowej. Występowanie biegunek ma negatywny wpływ nie tylko na jakość życia pacjenta. Stwarza przede wszystkim ryzyko wystąpienia niedożywienia oraz odwodnienia.