W ostatnich latach świat mierzy się z epidemią otyłości¹ nie tylko osób dorosłych, ale także dzieci. Konsekwencje nadmiernej masy ciała wieku dziecięcego są przede wszystkim długofalowe i mają znaczący wpływ na dalsze trwanie i jakość życia, predysponując do rozwoju chorób cywilizacyjnych² – zależnych od stylu życia i sprzężonych z rozwojem i cyfryzacją społeczeństwa.

Menopauza jest nieodłącznym etapem życia każdej kobiety. Wiąże się ona z zachodzeniem wielu zmian w organizmie. Znaczna część kobiet ma obawy przed dolegliwościami, które mogą towarzyszyć temu okresowi. Odpowiednie przygotowanie, zarówno poprzez prawidłową dietę, jak i aktywność fizyczną, może w znaczy sposób wpłynąć na przebieg menopauzy.

Choroby układu sercowo‑naczyniowego, których główną składową jest choroba układu sercowo‑naczyniowego o podłożu miażdżycowym, są odpowiedzialne za ponad 4 miliony zgonów w Europie każdego roku, w tym 2,2 mln kobiet oraz 1,8 mln mężczyzn. Jednym z głównych czynników ryzyka w ogromnym stopniu predysponujących właśnie do chorób układu sercowo-naczyniowego jest dyslipidemia, czyli stan, w którym stężenie którejkolwiek z frakcji lipidów i/lub lipoprotein krążących w osoczu wykracza poza wartości uznane za prawidłowe.

Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) depresja jest na 4. miejscu chorób najczęściej występujących na świecie, a według prognoz do 2030 r. będzie na pierwszym miejscu. WHO podaje, że na świecie cierpi na nią ponad 350 milionów osób. Zgodnie z raportem Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ) depresja stanowi coraz większy problem zdrowotny i społeczny. Szacuje się, że w Polsce choruje na nią 4 miliony osób. Niepokojący jest też fakt, na który wskazują statystyki policyjne z lat 2017–2020, że jedną z najczęstszych przyczyn prób samobójczych wśród dzieci i młodzieży były właśnie zaburzenia psychiczne, w tym depresja.

Obecnie jednym z głównych problemów współczesnego świata są zmiany klimatyczne. W związku z tym coraz więcej osób zadaje sobie pytanie – czy codzienne wybory żywieniowe mają znaczenie i mogą wspomóc ochronę naszej planety? Odpowiedź jest jedna i oczywista – tak! Ograniczenie konsumpcji produktów odzwierzęcych na rzecz roślinnych może być bardzo korzystne dla środowiska i jednocześnie minimalizować niekorzystne zmiany klimatyczne.

Coraz częściej w gabinecie dietetyka pojawiają się osoby o szerokim spektrum zaburzeń odżywiania. O ile ich diagnostyka najczęściej nie przysparza problemów specjalistom, to już praca terapeutyczna nie jest prosta. Najczęściej do drzwi mojego gabinetu pukają osoby borykające się z bulimią. Wówczas rolą specjalisty jest przywrócenie jedzeniu właściwego miejsca w życiu cierpiącej na tę przypadłość osoby. Jak zrealizować to niełatwe zadanie?

Cukrzyca jest schorzeniem cywilizacyjnym prowadzącym do znacznego pogorszenia poziomu życia chorych. Niestety, z roku na rok staje się coraz bardziej powszechna, m.in. ze względu na zły sposób żywienia oraz osiadły tryb życia. Najbardziej dokuczliwa odmiana choroby to cukrzyca typu 1, gdzie konieczna jest insulinoterapia. Ma ona podłoże autoimmunologiczne, co niestety wiąże się z możliwością wystąpienia nieodwracalnych zmian w funkcjonowaniu organizmu. Problem ten dotyka głównie dzieci, które wymagają ścisłej kontroli w codziennym funkcjonowaniu.

Już od najmłodszych lat przez obserwację środowiska i zewnętrzne bodźce zaczynamy kształtować swoją relację z jedzeniem. Z biegiem czasu wykształcamy swój system odżywiania, styl jedzenia. Często zmienia się on przez okres życia i w większości jest silnie powiązany z kierującymi nami emocjami. Czy to, w jaki sposób sięgamy po jedzenie, ma odzwierciedlenie w stanie naszego zdrowia? Jak sposób spożywania posiłków wpływa na nasze codzienne życie? I w końcu – czy jesteśmy w stanie go modyfikować?