Zaburzenie ARFID (Avoidant Restrictive Food Intake Disorder) staje się coraz częściej rozpoznawane u dzieci, u których wybiórcze i ograniczone przyjmowanie pokarmów wpływa na zdrowie fizyczne oraz psychospołeczne. Zróżnicowany obraz kliniczny tego zaburzenia, które nie zawsze bywa od razu dostrzegane, stanowi poważne wyzwanie diagnostyczne i terapeutyczne.

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) to jedno z najczęściej diagnozowanych zaburzeń neurorozwojowych u dzieci. Oprócz leczenia farmakologicznego, kluczową rolę w terapii odgrywa odpowiednia dieta, która nie tylko łagodzi objawy ADHD, ale także pomaga w zarządzaniu emocjami i impulsywnością.

Autyzm jest zaburzeniem rozwoju układu nerwowego. Przewód pokarmowy również jest unerwiony, a zatem na etapie embriogenezy, gdy tworzą się wszelkie tkanki i narządy, zaburzony rozwój układu nerwowego będzie rzutował na jelita.

Istotną rolę w organizmie pełnią niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe (NNKT). Warunkują przede wszystkim prawidłowy rozwój i wzrost organizmu. Zapobiegają nadciśnieniu tętniczemu i zakrzepom krwi w naczyniach krwionośnych, zwiększają ukrwienie serca i przyczyniają się do prawidłowej dystrybucji cholesterolu w organizmie.

Działanie plejotropowe witaminy D oraz jej efekty krótko- i długoterminowe wskazują na zwrócenie większej uwagi na profilaktykę niedoborów, zwłaszcza w populacji pediatrycznej. Wraz z wiekiem obserwuje się coraz większy spadek odsetka dzieci, u których jest stosowana suplementacja tej witaminy. Badania wskazują, że u 80–85% dzieci w wieku szkolnym i u młodzieży w okresie zimowym odnotowuje się niedobory witaminy D₃.

Zaparcia są częstym powodem konsultacji pediatrycznych i gastroenterologicznych. Nawet 40% tych wizyt dotyczy dzieci przed ukończeniem 1. r.ż., a 16% dzieci w wieku 22 miesięcy. Zaparcie może mieć podłoże organiczne lub czynnościowe. Do przyczyn organicznych zalicza się m.in. chorobę Hirschsprunga, choroby endokrynologiczne, metaboliczne, neurologiczne, przeszkodę mechaniczną, nieprawidłowości anatomiczne czy też stosowanie niektórych leków. Prawie 95% przypadków zaparć to zaparcia czynnościowe, określane również jako zaparcia nawykowe, nie wymagające skomplikowanej diagnostyki czy leczenia w warunkach szpitalnych¹ .

Zespół jelita drażliwego (ang. IBS – irritable bowel syndrome), to zaburzenie układu pokarmowego o charakterze czynnościowym. Diagnostyka IBS polega na wykluczeniu innych jednostek chorobowych, na przykład celiakii, choroby Leśniowskiego-Crohna, czy innych nieswoistym zapaleń jelit¹.

Zaburzenia czynnościowe przebiegające z bólem brzucha z powodu braku wytycznych i niejasnej patogenezy stanowią wyzwanie zarówno dla pediatry, jak i dla dietetyka. Rodzice dzieci z objawami ze strony przewodu pokarmowego często sięgają po diety eliminacyjne mimo ograniczonych dowodów naukowych dotyczących ich skuteczności. Dieta z ograniczeniem węglowodanów łatwo fermentujących (low-FODMAP) jest stosowana z powodzeniem u dorosłych pacjentów z zespołem jelita drażliwego, jednak jej rola u dzieci budzi wątpliwości.