Wzrost liczby chorób metabolicznych oraz chorób układu krążenia skłania do poszukiwania dokładniejszych narzędzi diagnostycznych w ocenie ryzyka zdrowotnego. Tradycyjne wskaźniki, takie jak BMI czy WHR, nie zawsze odzwierciedlają pełny obraz dystrybucji tkanki tłuszczowej, zwłaszcza jej formy trzewnej. Nowoczesne wskaźniki, jak VAI, BAI czy RFM, łączą dane antropometryczne i biochemiczne, oferując precyzyjniejszą ocenę stanu zdrowia.

Przy planowaniu strategii leczenia otyłości zaleca się przede wszystkim rozpoznanie przyczyny leżącej u podstawy jej rozwoju, a także ocenę stopnia motywacji pacjenta i jego zaangażowania.

Z początkiem września zostały opublikowane długo oczekiwane rekomendacje w zakresie postępowanie dietetycznego u osób z chorobą otyłościową. Współautorka zaleceń – dr Agnieszka Białek-Dratwa przedstawia ich syntezę oraz omówienie najważniejszych elementów rekomendacji.

W 2024 r. zostały wydane zaktualizowane zalecenia Polskiego Towarzystwa Dietetyki dotyczące leczenia dietetycznego otyłości u osób dorosłych. Celem niniejszego artykułu jest przybliżenie najważniejszych rekomendacji zawartych w tych zaleceniach.

Otyłość jest poważnym czynnikiem ryzyka chorób układu krążenia, powodując zwiększenie ryzyka rozwoju niewydolności serca z zachowaną frakcją wyrzutową. Wiele badań potwierdza jednak, że wśród otyłych pacjentów odnotowuje się lepsze rokowania przeżycia krótko- i długoterminowego, definiując ten problem jako „paradoks otyłości” wśród pacjentów z HF⁹.

Aby zapobiec wadom cewy nerwowej, zaleca się osiągnięcie optymalnego poziomu kwasu foliowego w surowicy krwi jeszcze przed zajściem w ciążę, co może być szczególnie trudne w przypadku ciąż nieplanowanych. Zalecana dawka kwasu foliowego dla wszystkich kobiet w ciąży wynosi 0,4–0,8 mg dziennie.

Mimo nieustannego postępu nauki mikrobiom jelitowy – czyli zespół drobnoustrojów kolonizujących przewód pokarmowy – nadal pozostaje niewiadomą w wielu kwestiach.
Specjaliści zajmujący się badaniem ekosystemu jelitowego uważają, iż w chwili obecnej posiedliśmy zaledwie kilka procent wiedzy na temat realnego wpływu mikrobów jelitowych na procesy zachodzące w ludzkim ustroju.

Kobiety w wieku rozrodczym stanowią szczególną grupę, w której powinno monitorować się poziom glikemii we krwi. Dowiedziono, że przewlekła hiperglikemia zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn negatywnie wpływa na płodność. Ponadto wykazano, że hiperglikemia w ciąży nie tylko zaburza przebieg ciąży i rozwój płodu, ale może być przyczyną poronień i obumarcia wewnątrzmacicznych płodów.

Termin „immunożywienie” odnosi się do stosowania w leczeniu żywieniowym substancji o działaniu immunomodulującym. Są to bioaktywne składniki, które mają wpływ na funkcjonowanie układu odpornościowego. Działanie immunomodulujące wykazują m.in. wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 (zwłaszcza kwasy EPA i DHA), arginina, glutamina, a także nukleotydy. Składniki te stosowane są zarówno w formie suplementacji pojedynczej, jak również w połączeniu (np. w żywności specjalnego przeznaczenia medycznego). Mogą być stosowane zarówno w żywieniu doustnym, dojelitowym (żywienie enteralne) i pozajelitowym (żywienie parenteralne). Zapotrzebowanie na składniki immunomodulujące wzrasta, zwłaszcza w czasie stresu metabolicznego i nasilonego katabolizmu¹.