Przy planowaniu strategii leczenia otyłości zaleca się przede wszystkim rozpoznanie przyczyny leżącej u podstawy jej rozwoju, a także ocenę stopnia motywacji pacjenta i jego zaangażowania.

Z początkiem września zostały opublikowane długo oczekiwane rekomendacje w zakresie postępowanie dietetycznego u osób z chorobą otyłościową. Współautorka zaleceń – dr Agnieszka Białek-Dratwa przedstawia ich syntezę oraz omówienie najważniejszych elementów rekomendacji.

W 2024 r. zostały wydane zaktualizowane zalecenia Polskiego Towarzystwa Dietetyki dotyczące leczenia dietetycznego otyłości u osób dorosłych. Celem niniejszego artykułu jest przybliżenie najważniejszych rekomendacji zawartych w tych zaleceniach.

Otyłość jest poważnym czynnikiem ryzyka chorób układu krążenia, powodując zwiększenie ryzyka rozwoju niewydolności serca z zachowaną frakcją wyrzutową. Wiele badań potwierdza jednak, że wśród otyłych pacjentów odnotowuje się lepsze rokowania przeżycia krótko- i długoterminowego, definiując ten problem jako „paradoks otyłości” wśród pacjentów z HF⁹.

Aby zapobiec wadom cewy nerwowej, zaleca się osiągnięcie optymalnego poziomu kwasu foliowego w surowicy krwi jeszcze przed zajściem w ciążę, co może być szczególnie trudne w przypadku ciąż nieplanowanych. Zalecana dawka kwasu foliowego dla wszystkich kobiet w ciąży wynosi 0,4–0,8 mg dziennie.

Mimo nieustannego postępu nauki mikrobiom jelitowy – czyli zespół drobnoustrojów kolonizujących przewód pokarmowy – nadal pozostaje niewiadomą w wielu kwestiach.
Specjaliści zajmujący się badaniem ekosystemu jelitowego uważają, iż w chwili obecnej posiedliśmy zaledwie kilka procent wiedzy na temat realnego wpływu mikrobów jelitowych na procesy zachodzące w ludzkim ustroju.

Kobiety w wieku rozrodczym stanowią szczególną grupę, w której powinno monitorować się poziom glikemii we krwi. Dowiedziono, że przewlekła hiperglikemia zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn negatywnie wpływa na płodność. Ponadto wykazano, że hiperglikemia w ciąży nie tylko zaburza przebieg ciąży i rozwój płodu, ale może być przyczyną poronień i obumarcia wewnątrzmacicznych płodów.

Termin „immunożywienie” odnosi się do stosowania w leczeniu żywieniowym substancji o działaniu immunomodulującym. Są to bioaktywne składniki, które mają wpływ na funkcjonowanie układu odpornościowego. Działanie immunomodulujące wykazują m.in. wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 (zwłaszcza kwasy EPA i DHA), arginina, glutamina, a także nukleotydy. Składniki te stosowane są zarówno w formie suplementacji pojedynczej, jak również w połączeniu (np. w żywności specjalnego przeznaczenia medycznego). Mogą być stosowane zarówno w żywieniu doustnym, dojelitowym (żywienie enteralne) i pozajelitowym (żywienie parenteralne). Zapotrzebowanie na składniki immunomodulujące wzrasta, zwłaszcza w czasie stresu metabolicznego i nasilonego katabolizmu¹.

CBD, a dokładniej kannabidiol, to naturalny komponent występujący w roślinach konopi, ceniony już w tradycyjnej medycynie ludowej, ale i współczesnej za jego terapeutyczne właściwości. Substancję tę wykorzystuje się w łagodzeniu różnorodnych schorzeń, w tym tych długotrwałych. Zastanawiasz się, co to dokładnie jest? Kiedy warto sięgnąć po olejki CBD? Odkryj możliwości kannabidiolu!