Otyłość i zespół jelita drażliwego (IBS) coraz częściej współwystępują, co sugeruje istnienie tych samych mechanizmów patofizjologicznych, w tym dysbiozy jelitowej i zaburzeń osi mózg–jelito. Maślan sodu, będący kluczowym metabolitem mikrobioty, wykazuje właściwości przeciwzapalne, wzmacnia barierę jelitową oraz moduluje sygnalizację hormonalną, co czyni go obiecującym składnikiem terapeutycznym zarówno w leczeniu otyłości, jak i zespołu jelita nadwrażliwego.

Otyłość stanowi jeden z głównych czynników ryzyka rozwoju przewlekłej choroby nerek (PChN), przyczyniając się do jej progresji oraz wystąpienia powikłań. Złożone mechanizmy patofizjologiczne łączące te dwa schorzenia wymagają skutecznych interwencji terapeutycznych. Dietoterapia, w tym redukcja masy ciała i zastosowanie odpowiednich strategii żywieniowych, może znacząco spowolnić rozwój PChN, poprawiając rokowanie pacjentów i jakość ich życia.

Wzrost liczby chorób metabolicznych oraz chorób układu krążenia skłania do poszukiwania dokładniejszych narzędzi diagnostycznych w ocenie ryzyka zdrowotnego. Tradycyjne wskaźniki, takie jak BMI czy WHR, nie zawsze odzwierciedlają pełny obraz dystrybucji tkanki tłuszczowej, zwłaszcza jej formy trzewnej. Nowoczesne wskaźniki, jak VAI, BAI czy RFM, łączą dane antropometryczne i biochemiczne, oferując precyzyjniejszą ocenę stanu zdrowia.

U pacjentów z IBS, często jest osłabiona bariera jelitowa i występuje nadmierna przepuszczalność jelit. Maślan sodu przyspiesza regenerację nabłonka jelitowego, wzmacniając produkcję mucyn i zmniejszając przepuszczalność jelitową w jelicie cienkim i jelicie grubym¹.