Jednym z najbardziej istotnych czynników wpływających na zwiększenie ryzyka wystąpienia hiperurykemii i dny moczanowej jest nadmierna masa ciała. W wielu badaniach zauważono, że wraz ze wzrostem masy ciała rośnie również ryzyko wystąpienia podwyższonych stężeń kwasu moczowego oraz ostrego ataku dny^5–8.

U pacjentów z IBS, często jest osłabiona bariera jelitowa i występuje nadmierna przepuszczalność jelit. Maślan sodu przyspiesza regenerację nabłonka jelitowego, wzmacniając produkcję mucyn i zmniejszając przepuszczalność jelitową w jelicie cienkim i jelicie grubym¹.

Niezdrowa dieta, bogata w żywność typu fast food, przy jednoczesnym braku podstawowych tłuszczów, witamin i minerałów, wiązana jest z występowaniem zespołu zaburzeń uwagi, depresji, chorób otępiennych oraz schizofrenii, zwłaszcza w krajach uprzemysłowionych^15,19.

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) i zespół jelita drażliwego (IBS) to dwie odrębne jednostki chorobowe, jednak ich objawy mogą się nakładać, co często utrudnia diagnostykę^1,2. WZJG, będące formą zapalnej choroby jelit (ang. Inflammatory Bowel Disease, IBD), w fazie aktywnej objawia się bólem brzucha i biegunkami, a czasami także obecnością krwi w stolcu³ . Z kolei IBS to zaburzenie czynnościowe, bez zmian organicznych^4,5. U pacjentów z WZJG w remisji mogą pojawiać się objawy podobne do IBS, co stanowi wyzwanie w postępowaniu terapeutycznym, w tym dietetycznym⁴.

Stosowanie diety low-FODMAP wymaga od pacjenta identyfikacji produktów o wysokiej zawartości FODMAP, a także planowania i przygotowywania posiłków z uwzględnieniem dopuszczalnych wielkości porcji dla produktów zawierających FODMAP – dlatego jest stosunkowo trudna do przestrzegania. Dieta low-FODMAP cechuje się szerokim zakresem eliminacji pokarmowych, dlatego jej bezpieczeństwo budzi wielekontrowersji. 

Podejrzewa się, że mikrobiom jelitowy syntetyzuje i moduluje neuroprzekaźniki, stymulując nerw błędny i jelitowy układ nerwowy oraz bezpośrednio wpływając na reaktywność na stres. Stąd zainteresowanie naukowców psychobiotykami, czyli szczepami probiotycznymi, obniżającymi objawy lęku czy depresji. 

U osób starszych niespecyficzność objawów hiponatremii może stanowić pułapkę diagnostyczną. Często u tych osób z obniżeniem napędu psychoruchowego i apatią rozpatrywane są najpierw inne przyczyny (jak choćby depresja lub zespół otępienny).

Do typowych objawów Zespołu Sjögrena należą dolegliwości związane z zaburzeniem wydzielania gruczołów ślinowych i łzowych. Pacjenci zgłaszają suchość w jamie ustnej (kserostomia), zaburzenia smaku, trudności w połykaniu czy obniżoną tolerancję na pikantne pokarmy i potrawy. W ZS często występuje powiększenie gruczołów ślinowych (przyusznych lub/i podżuchwowych), stan zapalny błony śluzowej jamy ustnej oraz próchnica.