Przy planowaniu strategii leczenia otyłości zaleca się przede wszystkim rozpoznanie przyczyny leżącej u podstawy jej rozwoju, a także ocenę stopnia motywacji pacjenta i jego zaangażowania.
We wrześniu 2024 roku Polskie Towarzystwo Leczenia Otyłości opracowało kolejną wersję zaleceń dotyczących diagnostyki i leczenia otyłości, tj. „Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na otyłość 2024”. Jest to kolejny dokument, po wydanym wcześniej w 2022 roku, zgodny z wymogami medycyny opartej na dowodach naukowych (evidence-based medicine – EBM). Poniższy artykuł ma na celu podsumowanie najważniejszych informacji pokazanych w najnowszych zaleceniach.
Otyłość jest postępującą i nawracającą chorobą przewlekłą uwzględnioną na liście Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (kod E66 w klasyfikacji ICD 10). Warto zaznaczyć, że dotyczy ona nadmiernego nagromadzenia tkanki tłuszczowej, a nie ogólnie rozumianej nadmiernej masy ciała. Choroba otyłościowa zwiększa ryzyko wystąpienia licznych chorób, takich jak cukrzyca typu II czy nadciśnienie tętnicze i jest związana z krótszą oczekiwaną długością życia.
Według obecnie dostępnych danych otyłość stwierdzana jest u 21% Polaków, zaś u 38% występuje nadwaga. Prognozy pokazują, że w 2035 roku odsetek chorujących na otyłość wzrośnie aż do 33%.
Dlatego tak ważne jest upowszechnianie wśród osób związanych z ochroną zdrowia wiedzy na temat jej rozpoznawania, właściwego leczenia oraz powikłań.
Przy planowaniu strategii leczenia otyłości zaleca się przede wszystkim rozpoznanie przyczyny leżącej u podstawy jej rozwoju, a także ocenę stopnia motywacji pacjenta i jego zaangażowania.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
Rak pęcherza moczowego jest najczęściej rozpoznawalnym nowotworem w obrębie układu moczowego. Zajmuje dziewiąte miejsce wśród najczęściej występujących nowotworów na świecie. Zdecydowanie częściej chorują mężczyźni, a większość zachorowań przypada po 45. roku życia. Za najważniejsze i kluczowe czynniki ryzyka rozwoju raka pęcherza moczowego uznaje się palenie tytoniu oraz narażenie zawodowe na chemikalia stosowane w przemyśle.
Niezależnie od postaci klinicznej mukowiscydozy fundamentalne znaczenie ma odpowiednie żywienie, pozwalające uzyskać należną masę ciała. Należy stosować dietę wysokokaloryczną (130–150% zapotrzebowania zdrowych rówieśników) bogatobiałkową i bogatotłuszczową, prowadzić stałą suplementację witaminami rozpuszczalnymi w tłuszczach (ADEK).
Jednym z najbardziej istotnych czynników wpływających na zwiększenie ryzyka wystąpienia hiperurykemii i dny moczanowej jest nadmierna masa ciała. W wielu badaniach zauważono, że wraz ze wzrostem masy ciała rośnie również ryzyko wystąpienia podwyższonych stężeń kwasu moczowego oraz ostrego ataku dny5–8.
