Jednym z najbardziej istotnych czynników wpływających na zwiększenie ryzyka wystąpienia hiperurykemii i dny moczanowej jest nadmierna masa ciała. W wielu badaniach zauważono, że wraz ze wzrostem masy ciała rośnie również ryzyko wystąpienia podwyższonych stężeń kwasu moczowego oraz ostrego ataku dny5–8.
Dna moczanowa (łac. arthritis urica, podagra) jest chorobą zapalną spowodowaną odkładaniem się kwasu moczowego – precyzyjniej ujmując – skrystalizowanego moczanu sodu, w różnych tkankach organizmu, przede wszystkim w stawach. W mniejszym stopniu moczan sodu odkłada się również w ścięgnach, mięśniach, chrząstkach czy tkance podskórnej, powodując uszkodzenie wymienionych tkanek.
Kwas moczowy występuje naturalnie w organizmie człowieka, jako końcowy produkt procesów rozpadu zasad purynowych, pochodzących endogennie z rozpadu komórek oraz egzogennie z produktów spożywczych. Dna moczanowa potocznie bywa nazywana „chorobą królów”, „chorobą polskich oficerów” lub „chorobą z dobrobytu”, ponieważ w minionych epokach jedynie osoby o wyższym statusie socjoekonomicznym mogły sobie pozwolić na konsumpcję produktów spożywczych powiązanych z jej częstszym występowaniem, tzn. alkoholu oraz mięsa i podrobów, a także wśród tej grupy osób częstość występowania otyłości (będącej jednym z czynników ryzyka wystąpienia podagry) była większa1,2.
Jednym z najbardziej istotnych czynników wpływających na zwiększenie ryzyka wystąpienia hiperurykemii i dny moczanowej jest nadmierna masa ciała. W wielu badaniach zauważono, że wraz ze wzrostem masy ciała rośnie również ryzyko wystąpienia podwyższonych stężeń kwasu moczowego oraz ostrego ataku dny5–8.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
U pacjentów z IBS, często jest osłabiona bariera jelitowa i występuje nadmierna przepuszczalność jelit. Maślan sodu przyspiesza regenerację nabłonka jelitowego, wzmacniając produkcję mucyn i zmniejszając przepuszczalność jelitową w jelicie cienkim i jelicie grubym1.
Niezdrowa dieta, bogata w żywność typu fast food, przy jednoczesnym braku podstawowych tłuszczów, witamin i minerałów, wiązana jest z występowaniem zespołu zaburzeń uwagi, depresji, chorób otępiennych oraz schizofrenii, zwłaszcza w krajach uprzemysłowionych15,19.
Przy planowaniu strategii leczenia otyłości zaleca się przede wszystkim rozpoznanie przyczyny leżącej u podstawy jej rozwoju, a także ocenę stopnia motywacji pacjenta i jego zaangażowania.
