Niezależnie od postaci klinicznej mukowiscydozy fundamentalne znaczenie ma odpowiednie żywienie, pozwalające uzyskać należną masę ciała. Należy stosować dietę wysokokaloryczną (130–150% zapotrzebowania zdrowych rówieśników) bogatobiałkową i bogatotłuszczową, prowadzić stałą suplementację witaminami rozpuszczalnymi w tłuszczach (ADEK).
Mukowiscydoza (ang. cystic fibrosis, CF) jest rzadką, wielonarządową, przewlekłą i śmiertelną chorobą genetyczną. Występuje u osób rasy kaukaskiej i cechuje się autosomalnym recesywnym mechanizmem dziedziczenia. Jest to choroba postępująca i nieuleczalna, o ciężkim przebiegu, która stopniowo wyniszcza organy wewnętrzne, przede wszystkim płuca i układ trawienny. W sposób istotny skraca życie chorych. Główną przyczyną śmierci osób z mukowiscydozą jest niewydolność oddechowa1.
Czynnikami pozytywnie wpływającymi na długość życia pacjentów z mukowiscydozą są: intensywne leczenie, odpowiednia dieta i wsparcie żywieniowe, fizjoterapia oraz farmakoterapia2. Średnia długość życia pacjentów z mukowiscydozą w krajach rozwiniętych wynosi obecnie 40 lat3, co przekłada się na ich większy udział w życiu społecznym (uczęszczają do szkoły, rozpoczynają aktywność zawodową). Odpowiednia dieta oraz dobry stan ogólny młodych pacjentów sprawiają, że spełniają oni normy prawidłowego rozwoju psychoruchowego.
Niezależnie od postaci klinicznej mukowiscydozy fundamentalne znaczenie ma odpowiednie żywienie, pozwalające uzyskać należną masę ciała. Należy stosować dietę wysokokaloryczną (130–150% zapotrzebowania zdrowych rówieśników) bogatobiałkową i bogatotłuszczową, prowadzić stałą suplementację witaminami rozpuszczalnymi w tłuszczach (ADEK).
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
Jednym z najbardziej istotnych czynników wpływających na zwiększenie ryzyka wystąpienia hiperurykemii i dny moczanowej jest nadmierna masa ciała. W wielu badaniach zauważono, że wraz ze wzrostem masy ciała rośnie również ryzyko wystąpienia podwyższonych stężeń kwasu moczowego oraz ostrego ataku dny5–8.
Przy planowaniu strategii leczenia otyłości zaleca się przede wszystkim rozpoznanie przyczyny leżącej u podstawy jej rozwoju, a także ocenę stopnia motywacji pacjenta i jego zaangażowania.
Rak pęcherza moczowego jest najczęściej rozpoznawalnym nowotworem w obrębie układu moczowego. Zajmuje dziewiąte miejsce wśród najczęściej występujących nowotworów na świecie. Zdecydowanie częściej chorują mężczyźni, a większość zachorowań przypada po 45. roku życia. Za najważniejsze i kluczowe czynniki ryzyka rozwoju raka pęcherza moczowego uznaje się palenie tytoniu oraz narażenie zawodowe na chemikalia stosowane w przemyśle.
