Przy planowaniu strategii leczenia otyłości zaleca się przede wszystkim rozpoznanie przyczyny leżącej u podstawy jej rozwoju, a także ocenę stopnia motywacji pacjenta i jego zaangażowania.
Parametrem, który klasyfikuje żywność pod względem tempa wchłaniania glukozy do krwi, jest indeks glikemiczny (IG). Określa on średni procentowy wzrost stężenia glukozy we krwi po spożyciu 50 g węglowodanów przyswajalnych w stosunku do 50 g glukozy w czystej postaci. Produkty charakteryzujące się wysokim indeksem glikemicznym, ulegając szybkiemu strawieniu, powodują gwałtowny oraz krótkotrwały wzrost stężenia glukozy we krwi w przeciwieństwie do produktów o niskim indeksie glikemicznym, które nie powodują tak gwałtownych wahań glikemii. Ponadto dieta o wysokim IG powoduje zwiększenie stężenia wolnych kwasów tłuszczowych w surowicy, co może prowadzić do wzrostu łaknienia i zaburzeń lipidowych. Sposób odżywiania, w którym dominują produkty charakteryzujące się wysokim indeksem glikemicznym, sprzyja rozwojowi otyłości, co ma ścisły związek z występowaniem hipoglikemii (nagły spadek poziomu glukozy we krwi) po spożyciu produktów o wysokim IG. Wahanie poziomu glikemii wywołuje uczucie głodu, które musi być natychmiast zaspokojone, a to sprzyja sięganiu po niezdrowe przekąski, które mają za zadanie szybko podnieść poziom glukozy we krwi.
Włączenie skrobi opornej do codziennej diety pacjentów może przynieść liczne korzyści zdrowotne jednak istotne jest, aby stosować ją w odpowiednich ilościach oraz korzystać z najlepszych jej źródeł.
