Dowiedziono, że w przypadku zbyt niskiego stężenia witaminy D we krwi [25(OH)D < 30 nmol/L] dochodzi do utraty 1% masy kostnej rocznie – stąd też wskazano 30 nmol/L jako wartość graniczną, poniżej której mówi się o dużym ryzyku rozwoju osteoporozy. Warto podkreślić, że nawet według oficjalnych zaleceń dotyczących terapii osteoporozy warunkiem skuteczności leczenia jest, obok wyrównania bilansu wapniowo-fosforanowego, uzyskanie i utrzymanie optymalnego stężenia witaminy D we krwi.

Szacuje się, że na całym świecie na choroby otępienne choruje 47 mln ludzi, a do roku 2050 liczba ta przekroczy 130 mln. Przy czym warto zauważyć, że główną postacią otępienia jest choroba Alzheimera, stanowiąca 60–80% przypadków. Według danych Institute for Health Metrics and Evaluation, w 2019 roku w Polsce na chorobę Alzheimera lub choroby pokrewne chorowało 585 tys. osób, a wartość refundacji leczenia choroby Alzheimera i chorób pokrewnych wyniosła 320 mln zł. Zatem choroba Alzheimera to nie tylko problem społeczny, ale także ekonomiczny¹. Może więc lepiej zawczasu zapobiegać niż leczyć?

Osteoporoza jest chorobą charakteryzującą się zmniejszeniem masy kostnej i zmianą architektury kości, co skutkuje zwiększoną łamliwością i zwiększonym ryzykiem złamań. Prognozy epidemiologiczne alarmują, że wraz ze starzeniem się społeczeństwa wzrośnie występowanie osteoporozy. Szacuje się, że już ok. 200 milionów ludzi na świecie cierpi na to schorzenie, a około 8,9 miliona złamań jest spowodowanych osteoporozą.

Miażdżyca to choroba przewlekła obejmująca tętnice dużej i średniej wielkości, takie jak: aorta, tętnice wieńcowe, szyjne, nerkowe czy też biodrowe. W jej przebiegu dochodzi do gromadzenia się złogów w przestrzeniach między śródbłonkiem naczyniowym a warstwą mięśniową naczynia.

Choroba Parkinsona (ang. Parkinson’s disease; PD) inaczej drżączka poraźna, to druga pod względem rozpowszechnienia choroba neurodegeneracyjna na świecie. Choć nie istnieje dieta, która mogłaby bezpośrednio zapobiec rozwojowi parkinsonizmu, to wsparcie żywieniowe stanowi istotne uzupełnienie leczenia objawowego.

Proces starzenia się człowieka wiąże się z modyfikacjami w funkcjonowaniu w obrębie każdego z układów organizmu. W układzie pokarmowym zmiany mogą mieć różne przyczyny.

Rozpoznanie choroby Alzheimera (z ang. Alzheimer’s Disease, AD) zwykle wzbudza u chorego i jego bliskich głęboki niepokój. Chaos informacyjny, błędne przekonania i uprzedzenia generują u pacjentów reakcje lękowe oraz wpływają na podejmowanie rozmaitych działań mających na celu zachowanie zdrowia i spowolnienie rozwoju choroby.

Pierwszy artykuł rozpoczynąjący cykl publikacji na temat wsparcia żywieniowego w chorobach otępiennych u osób starszych.