Zaburzenia odżywiania takie jak anoreksja i bulimia to choroby stanowiące poważne wyzwanie terapeutyczne. Różnorodność ich kryteriów diagnostycznych jak i objawów dodatkowo utrudnia proces leczenia. Restrykcyjna forma anoreksji może przekształcić się w bulimię, dlatego istotna jest wiedza na temat czynników ryzyka towarzyszących tej transformacji oraz ich wpływu na ostateczny efekt terapeutyczny.
Jadłowstręt psychiczny i bulimia psychiczna to dwie jednostki chorobowe stanowiące prototypowe zaburzenia odżywiania. Elementem charakterystycznym anoreksji jest występowanie bardzo niskiej masy ciała oraz lęk przed jej przyrostem. W przypadku bulimii mamy do czynienia z powtarzającymi się epizodami objadania się i następującymi po nich zachowaniami kompensacyjnymi. Jak pokazują obserwacje kliniczne, zaburzenia z tego kręgu mogą przechodzić z jednego stanu chorobowego w drugi, co może wiązać się z pogorszeniem obrazu klinicznego oraz rokowań długoterminowych efektów leczenia.
Zaburzenia odżywiania takie jak anoreksja i bulimia to choroby stanowiące poważne wyzwanie terapeutyczne. Różnorodność ich kryteriów diagnostycznych jak i objawów dodatkowo utrudnia proces leczenia. Restrykcyjna forma anoreksji może przekształcić się w bulimię, dlatego istotna jest wiedza na temat czynników ryzyka towarzyszących tej transformacji oraz ich wpływu na ostateczny efekt terapeutyczny.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
Wzrost liczby chorób metabolicznych oraz chorób układu krążenia skłania do poszukiwania dokładniejszych narzędzi diagnostycznych w ocenie ryzyka zdrowotnego. Tradycyjne wskaźniki, takie jak BMI czy WHR, nie zawsze odzwierciedlają pełny obraz dystrybucji tkanki tłuszczowej, zwłaszcza jej formy trzewnej. Nowoczesne wskaźniki, jak VAI, BAI czy RFM, łączą dane antropometryczne i biochemiczne, oferując precyzyjniejszą ocenę stanu zdrowia.
Sproszkowana zielona herbata z Japonii, zdobywa coraz większą popularność również w środowiskach naukowych. Matcha, bo o niej mowa, wyróżnia się nie tylko smakiem czy intensywnym zielonym kolorem, ale przede wszystkim swoim unikalnym składem fitochemicznym, który różni się od innych napojów, takich jak klasyczna zielona herbata czy kawa. Jakie składniki bioaktywne, właściwości i potencjalne korzyści prozdrowotne mogą płynąć ze stosowania matchy w codziennej diecie.
Łojotokowe zapalenie skóry (ŁZS) to przewlekła, zapalna choroba skóry dotycząca znacznej części populacji. Leczenie konwencjonalne obejmuje leki przeciwgrzybicze i przeciwzapalne. Rosnące zainteresowanie budzi dieta i suplementacja jako element wspierający terapie i przyczyniający się do skutecznego zniwelowania uciążliwych objawów pacjentów.
