Rola białka i argininy w procesie gojenia się ran.

Pieczywo w codziennej racji pokarmowej człowieka najprawdopodobniej pojawiło się około 10 tysięcy lat temu. Przygotowywanie ciasta, wypiek i jego wygląd jest silnie związany z kulturą i tradycją. Podczas gdy europejczycy na co dzień zjadają chleb przygotowany z ciasta poddanego procesowi fermentacji, w krajach o cieplejszym klimacie (Afryka, część Azji, Ameryka Środkowa i Południowa) przygotowuje się pieczone lub smażone placki ze zbóż, które w naszej tradycji nie są uważane za chlebowe. Niezmiennie podstawą pieczywa jest jednak mąka i woda¹. Jaką rolę odgrywa chleb w naszej diecie i jakie jego rodzaje możemy spotkać na półkach sklepowych? W dalszej części artykułu zapoznamy się z asortymentem chleba, jaki można znaleźć w sprzedaży oraz jego właściwości i zaleceniami w konkretnych jednostkach chorobowych.

Tłuszcze – to najbardziej skoncentrowane źródło energii w codziennej diecie. Ich obecność w jadłospisie pozwala nasycić organizm witaminami rozpuszczalnymi w tłuszczach, tj. A, D, E, K, oraz dostarczyć wielonienasycone niezbędne kwasy tłuszczowe (WNKT). Nienasycone kwasy tłuszczowe, m.in. z rodziny omega-3 (reprezentowane przez kwas α-linolenowy – ALA), nie są syntetyzowane przez organizm człowieka. Tym bardziej należy więc zadbać o ich obecność w całodziennym menu, ponieważ ich niedobór w organizmie człowieka prowadzi do groźnych konsekwencji zdrowotnych, szczególnie ze strony układu nerwowego i sercowo-naczyniowego.

Zdecydowana większość osób dotkniętych autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy typu Hashimoto leczona jest substytucyjnie, co oznacza farmakologiczne uzupełnienie niedoborowych hormonów tarczycy.

Sen jest niezbędnym elementem egzystencji człowieka – śpiąc, spędzamy średnio jedną trzecią życia. Współcześnie obserwuje się wiele zaburzeń dotyczących snu. Jednym z nich jest właśnie bezsenność, która dotyczy od 5 do 15% ludzi, a sama bezsenność stanowi przewlekłe schorzenie wśród 31 do 75% pacjentów.

Funkcjonowanie bez tarczycy jest możliwe, o ile zadba się o właściwie dobraną dla pacjenta farmakoterapię i odpowiednią dla jego stanu zdrowia dietę. Po zabiegu pacjent najczęściej otrzymuje od lekarza szczegółowe zalecenia dotyczące sposobu suplementacji hormonów tarczycy, co ma naśladować w organizmie działanie wyciętego narządu. Wskazówki dotyczące diety po zabiegu często ograniczają się do podstawowych informacji, dlatego zadaniem dietetyka jest dobre wyedukowanie pacjenta w kwestii tego, na jakie składniki w diecie powinien zwrócić szczególną uwagę oraz zadbać o to by nie dochodziło do interakcji lek – żywność.

W endokrynologii wyróżnia się dwie najważniejsze jednostki chorobowe związane z zaburzeniami wydzielania kortyzolu – chorobę Addisona i zespół Cushinga. Jednak badania pokazują, że zaburzenia wydzielania kortyzolu mogą również współistnieć z takimi chorobami, jak: otyłość, zespół metaboliczny, cukrzyca typu 2, zaburzenia depresyjne czy choroby z autoagresji. W pierwszej części artykułu dotyczącej zaburzeń wydzielania kortyzolu zostanie przedstawiony jego związek z patologiami oraz metody oznaczania jego stężenia w organizmie.

Zespół policystycznych jajników (PCOS, Polycistic Ovary Syndrome) jest jedną z najczęściej diagnozowanych endokrynopatii u ok. 4–6% kobiet w wieku rozrodczym. Cechuje się: zaburzeniami miesiączkowania (rzadkie miesiączki lub ich brak), hiperandrogenizmem, a często także niepłodnością¹. Określany jest jako przyczyna niepłodności u 75% kobiet z zaburzeniami owulacji².