Choroby tarczycy są coraz częstszym problemem zarówno w Polsce, jak i na świecie. Nieprawidłowe funkcjonowanie gruczołu tarczowego dotyka ponad 22% osób w Polsce, z czego największa liczba zachorowań dotyczy osób w wieku 50–59 lat, a następnie między 40–49 rokiem życia¹.

Zakażenie wirusem HIV powoduje wiele niekorzystnych zmian w przewodzie pokarmowym, prowadząc do enteropatii, przewlekłych biegunek i zaburzeń wchłaniania. Umiejętne prowadzenie żywienia zakażonych pacjentów może znacznie zwiększyć ich komfort życia. Mimo postępu w terapii antyretrowirusowej, nadal prowadzone są poszukiwania nowych metod leczenia. Interesujące i obiecujące wyniki badań uzyskano przy zastosowaniu suplementacji probiotykami.

Żywienie w zaburzeniach osi mózgowo-jelitowej.

Według wiodących rekomendacji ECS/EAS (najnowsze zostały opublikowane 31 sierpnia 2019 r.) dotyczących leczenia zaburzeń lipidowych czynniki związane z odpowiednim żywieniem są istotną składową niefarmakologicznej części terapii.

Za rozwój hipercholesterolemii rodzinnej odpowiedzialna jest mutacja jednego z trzech genów biorących udział w metabolizmie cholesterolu LDL: genu receptora LDL (LDLR), apolipoproteiny B (APOB) lub proproteinowej konwertazy subtilyzyny/keksyny typ 9 (PCSK9).

Pomimo postępu medycyny, obejmującego również innowacyjne metody leczenia ran, trudno gojące się rany wciąż stanowią wyzwanie dla wielu specjalistów służby zdrowia. Szereg dowodów z ostatnich lat wskazuje na biochemiczne i molekularne działanie kilku składników odżywczych, potwierdzając pogląd, że właściwe żywienie może stać się przydatne w procesie leczenia, szczególnie w przypadku ran o tzw. przewlekłym charakterze. Równie silnie podkreśla się wagę właściwego stanu odżywienia.

Aktywną biologicznie postacią witaminy D jest kalcytriol oznaczany jako 1,25(OH)2D3. Jest to hormon sterydowy, do którego syntezy niezbędny jest cholesterol. Prekursorem kalcytriolu jest cholekalcyferol, powszechnie znany jako witamina D3, powstający w skórze pod wpływem promieniowania ultrafioletowego typu B, a także przyswajalny z pożywienia, głównie z produktów pochodzenia zwierzęcego.

Żelazo jest kluczowym pierwiastkiem dla większości szlaków biochemicznych, gdyż jest niezbędne w procesach utleniania i redukcji. Zapotrzebowanie organizmu człowieka na żelazo i efektywność jego metabolizmu są zmienne i zależą od wielu czynników.