Pokarmy spożywamy kilka razy w ciągu doby. Jest ono rodzajem zachowania, które wykonujemy w reakcjach na różne bodźce – te wewnętrzne (odczucie głodu), jak i z otaczającego nas środowiska. Teoretycznie najlepszym wyjściem jest spożywanie pokarmów w odpowiedzi na głód fizjologiczny – w praktyce nie jest to jednak tak proste. Jedzenie dla wielu osób jest sposobem wyrażania emocji (np. przez gotowanie), doznaniem poprawiającym samopoczucie czy w końcu przyjemną czynnością, którą wykonujemy w otoczeniu bliskich osób.
Jemy na różne sposoby, jednym z podstawowych podziałów jest odróżnienie jedzenia refleksyjnego i bezrefleksyjnego. Pierwszy z nich polega na świadomym wybieraniu i dobieraniu składników, posiłków, gdy zwracamy uwagę na walory smakowe, estetykę dania aż w końcu istotne z punktu widzenia dietetyka i realizacji jadłospisu przez pacjentów – wartości odżywcze.
Bezrefleksyjne podejście do spożywania posiłków polega na kierowaniu się wykształconymi lub przekazanymi przez nasze otoczenie zwyczajami i nawykami. Ciastko zawsze do kawy, codzienny dwudaniowy obiad – to zwyczaje, które wykonujemy nie ze względu na głód, a właśnie bezrefleksyjną, wpojoną od małego chęć jedzenia i nawyki.
Ważną rolę odgrywa także impuls. Za przykład w tej sytuacji może posłużyć robienie zakupów, kiedy jest się głodnym – dodatkowe, zazwyczaj niezdrowe przekąski w naszym koszyku. To zdecydowanie zasługa impulsu, która dalej wpłynie na bezrefleksyjne spożycie dodatkowych produktów, na codzień nie znajdujących się w naszej diecie.
Już od najmłodszych lat przez obserwację środowiska i zewnętrzne bodźce zaczynamy kształtować swoją relację z jedzeniem. Z biegiem czasu wykształcamy swój system odżywiania, styl jedzenia. Często zmienia się on przez okres życia i w większości jest silnie powiązany z kierującymi nami emocjami. Czy to, w jaki sposób sięgamy po jedzenie, ma odzwierciedlenie w stanie naszego zdrowia? Jak sposób spożywania posiłków wpływa na nasze codzienne życie? I w końcu – czy jesteśmy w stanie go modyfikować?
