Analizując żywienie młodego piłkarza, warto zaznaczyć, że piłka nożna jest dyscypliną zespołową, w której należy podejść indywidualnie do każdego zawodnika, uwzględniając jego parametry antropometryczne, czas treningowy w sezonie, ale przede wszystkim pozycję, na której gra.
Rola żelaza w organizmie
Średnio w organizmie dorosłego człowieka znajduje się około 4–5 g żelaza. Około 75% to tzw. żelazo funkcjonalne. Wchodzi w skład hemoglobiny, mioglobiny. Uczestniczy w ponad 180 reakcjach biochemicznych w ludzkim organizmie. Odgrywa istotną rolę w wielu kluczowych funkcjach organizmu, m.in.:
- bierze udział w transporcie tlenu we krwi i mięśniach,
- jest zaangażowane w transport elektronów – kontroluje uwalnianie energii z komórek,
- jest potrzebne do produkcji erytrocytów,
- wpływa na prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego.
Pozostałe 25% żelaza stanowi tzw. żelazo zapasowe – występuje w wątrobie, szpiku kostnym, śledzionie. Żelazo zapasowe wykorzystywane jest przez organizm w przypadku zwiększonego zapotrzebowania na ten składnik, a także w przypadku zwiększonej utraty z organizmu. Około 0,1% żelaza uznawane jest za żelazo transportowe, krążące we krwi, związane z białkiem transferyną1, 2.
Zwykła utrata żelaza (1 mg/dobę u mężczyzn i 2 mg/dobę u kobiet), spowodowana m.in. wydzielaniem nabłonka żołądkowo-jelitowego, miesiączkami, jest kompensowana przez wchłanianie w jelicie cienkim3. Niewystarczający poziom żelaza w organizmie może zaburzać metabolizm tlenowy poprzez zmniejszenie dostarczania tlenu do tkanek i zmniejszenie zdolności mięśni do u używania tlenu do produkcji energii.
Ciało człowieka nie jest w stanie wyprodukować żelaza. W związku z tym koniecznie jest dostarczanie go z dietą. Żelazo jest dosyć powszechnie występującym składnikiem w pożywieniu, jednak jego wchłanianie jest uzależnione od źródła pokarmowego. Żelazo hemowe przyswajalne jest w 20%, natomiast żelazo niehemowe w 5%. U osób z niedoborem żelaza niehemowe żelazo zaczyna wchłaniać się lepiej.
Do czynników zwiększających przyswajanie żelaza należy witamina C, niskie pH soku żołądkowego, a także obecność aminokwasów, jak histydyna czy lizyna. Z kolei do czynników, które utrudniają przyswajanie żelaza, należą kwasy fitynowe czy fosforany2.
Dlaczego sportowcy są bardziej zagrożeni wystąpieniem anemii?
Niedobór żelaza jest jednym z najczęściej stwierdzanych niedoborów na świecie, szczególnie wśród osób w okresie dojrzewania, kobiet w okresie rozrodczym oraz sportowców. Aktualnie nie ma ustalonych poziomów zapotrzebowania na żelazo dla sportowców konkretnych dyscyplin. Uważa się, że sportowcy wytrzymałościowi (szczególnie biegacze) w większym stopniu są narażeni na niedobór żelaza ze względu na duże straty tego składnika1.
U sportowców stwierdza się większe ryzyko wystąpienia anemii z kilku powodów:
- Wymagania treningowe:
- zwiększona masa krwinek czerwonych oznacza większe zapotrzebowanie na żelazo;
- większe straty z potem (470–530 530 µg Fe/l) i moczem; stan zwany krwiomoczem może wystąpić m.in. u biegaczek długodystansowych, jako skutek uszkodzenia nabłonka pęcherza spowodowany powtarzającymi się uderzeniami treści żołądkowych o pęcherz podczas biegu4; krwiomocz może wystąpić aż u 90% biegaczy po zakończeniu maratonu5;
- krwawienia z przewodu pokarmowego – mogą wystąpić podczas intensywnych treningów oraz w wyniku przyjmowania leków przeciwbólowych lub niesteroidowych leków przeciwzapalnych;
- urazy mechaniczne – szczególnie u biegaczy, jako efekt uderzania stopami związany z niewłaściwą techniką biegu lub twardą nawierzchnią; dochodzi wtedy do uszkodzenia pewnej ilości erytrocytów w podeszwach stóp.
- Błędy dietetyczne:
- stosowanie diet ubogoenergetycznych w celu redukcji masy ciała;
- dieta wysoko węglowodanowa często uboga w łatwo przyswajalne żelazo (głównie sporty wytrzymałościowe);
- źle zbilansowane diety wegetariańskie, chociaż niektóre z badań nie wykazują wyższego ryzyka u osób uprawiających sport stosujących dietę wegetariańską niż u tych stosujących dietę mieszaną; podobnie wydolność tlenowa i beztlenowa nie wykazuje różnic6.
Wymagania treningowe oraz niewłaściwie zbilansowana dieta zwiększają ryzyko rozwoju anemii u sportowców. Grupą szczególnie narażoną są zawodnicy sportów wytrzymałościowych, jak np. biegacze długodystansowi. Rozwój anemii przyczynia się do obniżenia zdolności wysiłkowych i ma negatywny wpływ na wyniki sportowe.