Sam proces określa się jako autoagresję, tzn. reakcję autoimmunologiczną, która polega na pojawieniu się odpowiedzi układu immunologicznego – organizm wytwarza przeciwciała skierowane przeciwko własnym zdrowy komórkom i tkankom, w konsekwencji czego dochodzi do ich zniszczenia. Natomiast prawidłowo funkcjonujący układ odpornościowy wytwarza przeciwciała jedynie przeciw antygenom, jakie wnikną do naszego organizmu z zewnątrz. SLE jest jednym z wielu schorzeń wynikających z takiego procesu. Do innych chorób autoimmunologicznych zaliczyć można m.in.: chorobę Gravesa-Basedowa, chorobę Hashimoto, niedokrwistość Addisona-Biermera, reumatoidalne zapalenie stawów^{1, 2}.

Kto jest narażony na wystąpienie SLE? Częstość występowania SLE

Jak pokazują wyniki licznych badań, SLE najczęściej jest diagnozowany wśród płci żeńskiej. Szczyt zachorowań występuje u kobiet w wieku 16−55 lat. Niezwykle istotna jest szybko i sprawnie wykonana diagnostyka w kierunku SLE oraz podjęcie leczenia farmakologicznego, wprowadzenie odpowiednich zaleceń dietetycznych, jak i podjęcie współpracy z doświadczonym fizjoterapeutą/osteopatą, by móc spowolnić rozwój tego schorzenia.

Nie wiadomo jeszcze, dlaczego organizm zaczyna „zwalczać sam siebie”. Uznaje się, że SLE należy do chorób o podłożu autoimmunologicznym, choć niektóre wyniki badań wskazują na możliwy rozwój tocznia układowego u osób genetycznie podatnych, oczywiście po wcześniejszym zadziałaniu odpowiedniego bodźca¹⁻⁴.

Czynniki wpływające na pojawienie się SLE u osób genetycznie podatnych:

• gospodarka hormonalna (płeć żeńska) oraz stosowanie środków antykoncepcyjnych
• narażenie na częste i długotrwałe działanie światła słonecznego
• narażenie na kontakt z niektórymi substanacjami chemicznymi, np. aminy aromatyczne, tytoń, dieta wysokotłuszczowa
• zakażenia wirusowe lub bakteryjne
• stosowanie niektórych leków  (np. izoniazyd, metyldopa)