Jeden z nich dotyczył osób młodych, szczupłych, którym w momencie rozpoznania towarzyszyły bardzo wysokie wartości glikemii, z towarzyszącą kwasicą ketonową. Nazywano tę postać cukrzycy insulinozależną, a obecnie również cukrzycą typu 1. Drugim typem cukrzycy, występującym dużo częściej, była cukrzyca insulinoniezależna, dotycząca osób w średnim lub starszym wieku z nadwagą bądź otyłością; objawy charakterystyczne dla hiperglikemii nie były zazwyczaj obecne, szczególnie na początku choroby. Specjaliści przez długi czas byli w stanie kontrolować ten rodzaj cukrzycy wyłącznie za pomocą diety, aktywności fizycznej oraz doustnych leków hipoglikemizujących. Obecnie ten typ cukrzycy jest nazwany również cukrzycą typu 2.
Około 50 lat temu lekarze zaczęli zdawać sobie sprawę z większego zróżnicowania etiologicznego cukrzycy. Zaczęto zauważać, że choroba występująca w kolejnych pokoleniach nie odpowiada ani typowi 1, ani typowi 2 cukrzycy. Osoby zapadające na tę postać cukrzycy prezentowały cechy, które odpowiadały obydwu typom. Na przykład osoba zapadająca na cukrzycę była w młodym wieku (cecha charakterystyczna dla cukrzycy typu 1), szczupłej postury, jednak z cechą insulinoniezależności. W związku z tym wyszczególniono pierwszą monogenową postać cukrzycy: MODY (ang. maturity onset diabetes of the young).
Na podstawie patofizjologii cukrzyce monogenowe można podzielić na dwie grupy − pierwsza z nich związana jest z defektem komórek b, druga zaś związana jest z głęboką opornością na insulinę. Różnice dotyczą również sposobu dziedziczenia. Cukrzyca typu MODY jest dziedziczona z pokolenia na pokolenie.
Obok cukrzycy typu MODY, obecnie wyszczególnia się: cukrzycę mitochondrialną MIDD (ang. mitochondrially inherited diabetes with deafness), cukrzycę noworodkową, a także genetycznie uwarunkowane zespoły insulinooporności. Do innych typów cukrzycy należy również cukrzyca typu LADA.
Cukrzyca monogenowa
Ten typ cukrzycy stanowi 1−2% wszystkich przypadków cukrzycy. Przyczynę jej rozwoju stanowi mutacja pojedynczego genu. Większość rodzajów cukrzyc monogenowyh związana jest z defektem wydzielania insuliny.
Mówiąc o cukrzycy, najczęściej mamy na myśli cukrzycę typu 1 bądź cukrzycę typu 2. Środowisko klinicystów i naukowców wiele dekad było przekonane o heterogenności cukrzycy. Na początku rozróżniano dwa najczęściej występujące fenotypy.
