Polskie Towarzystwo Diabetologiczne (PTD) co roku (począwszy od 2005 roku) publikuje aktualne zalecenia kliniczne związane z postępowaniem u chorych na cukrzycę. Jest to wynik współpracy wielu specjalistów z zakresu wielu dyscyplin klinicznych. Coroczne nowe zalecenia mają sprzyjać optymalizowaniu zapobiegania, diagnostyki oraz leczenia cukrzycy, a także jej powikłań. Jakie najważniejsze zostały opublikowane w najnowszych zaleceniach PTD 2021?

Obecna wiedza związana z niedoborami witaminy D wskazuje na konieczność suplementowania tego związku. Ilość preparatów, dawek, form dostępnych na rynku polskich suplementów tej witaminy prowadzi do refleksji, jak ową suplementację stosować. Od jakich czynników powinno zależeć dziennie zapotrzebowanie na tę witaminę? A także jaki wpływ mają różne czynniki na stężenie tej witaminy. W jaki sposób należy kontrolować efekty jej podaży oraz czy możliwe jest jej przedawkowanie⁴?

Na przestrzeni ostatnich lat prowadzono wiele badań dotyczących wpływu aktywnej formy witaminy D na zdrowie człowieka. Jedną z najczęstszych awitaminoz stanowi właśnie niedobór tej witaminy².

Prawidłowe żywienie dzieci stanowi fundamentalny czynnik w prawidłowym rozwoju dziecka. Niezmiernie istotne jest prawidłowe zbilansowanie całodziennego jadłospisu. Jak więc prawidłowo zbilansować jadłospis dziecka w wieku 13–36 miesięcy?

Zaburzenia gospodarki węglowodanowej – to w dzisiejszych czasach częsta przypadłość naszych pacjentów. W gabinecie dietetyka spotkamy nie tylko pacjentów z dobrze nam znaną cukrzycą, ale również pacjentów z innymi zaburzeniami gospodarki węglowodanowej, takimi jak: nieprawidłowa tolerancja glukozy, nieprawidłowa glikemia na czczo, insulinooporność, hipoglikemia reaktywna. Jak pomóc naszym pacjentom w powyższych zaburzeniach? Czy istnieją jedne wspólne zalecenia dietetyczne?

Zespół metaboliczny istnieje w medycynie już ponad 80 lat. Początki sięgają 1923 roku, kiedy to Kylin po raz pierwszy opisał zależność między współistnieniem hiperglikemii i nadciśnienia tętniczego. Dwadzieścia lat później Vagure opisywał współistnienie zależności między otyłością brzuszną, cukrzycą oraz innymi schorzeniami. W 1988 r. Reaven opisał grupę współistniejących czynników metabolicznych takich jak: oporność na insulinę, hiperinsulinizm, zaburzenia lipidowe, nietolerancja glukozy oraz nadciśnienie tętnicze, które przyczyniają się do rozwoju ChNS (Choroby niedokrwiennej serca). Zespół, który opisywał Reaven wielokrotnie zmieniał swoją nazwę. Począwszy od zespołu X, kwadratu śmierci do obecnej nazwy zespołu metabolicznego, a także zespołu polimetabolicznego czy też zespołu insulinooporności³.

Interakcje występujące między lekami a żywnością mają ogromne znaczenie w aspekcie skuteczności leczenia. Żywność spożywana przez pacjentów może zwiększać bądź zmniejszać biodostępność leków. Spożywane produkty mogą również oddziaływać na czas, po którym lek zacznie działać.

Etiologia cukrzycy występującej u noworodków jest wciąż przedmiotem badań. Jest to zaburzenie metaboliczne występujące niezwykle rzadko (zapadalność 1:200 000 noworodków)¹.

Obecnie w Polsce liczba chorych na cukrzycę przekracza 3 miliony. Główną grupę (około 85%) stanowią osoby chorujące na cukrzycę typu 2.

Cukrzyca mitochondrialna jest insulinoniezależną cukrzycą o charakterze monogenowym. Ten typ cukrzycy nazywany jest również zespołem MIDD (ang. maternally-inherited diabetes and deafnes).