Kacheksja nowotworowa jest wieloczynnikowym zespołem, który charakteryzuje się ogólnoustrojową odpowiedzią zapalną oraz złożonymi zaburzeniami metabolicznymi. Objawia się m.in. rozpadem białek, nasilonym procesem lipolizy, insulinoopornością, zwiększonym wydatkiem energetycznym oraz zmniejszonym spożyciem pokarmu^{1, 2}.

Biegunki są objawem towarzyszącym infekcjom wirusowym, bakteryjnym, pasożytniczym oraz wielu chorobom przewlekłym, m.in. nieswoistym zapaleniom jelit^{1, 2} . Mogą pojawić się też w trakcie antybiotykoterapii¹. U części chorych onkologicznych biegunka może być jednym z objawów choroby nowotworowej lub skutkiem ubocznym leczenia, m.in. chemioterapii czy radioterapii okolic jamy brzusznej i miednicy (tj. biegunka popromienna). Ponadto ryzyko wystąpienia biegunki wzrasta u chorych żywionych dojelitowo oraz pacjentów, którzy zostali poddani zabiegom chirurgicznym w obrębie przewodu pokarmowego³. Odpowiednie postępowanie dietetyczne i stosowanie probiotyków może odgrywać istotną rolę w łagodzeniu niepożądanych objawów i poprawie jakości życia pacjentów^{2, 4} .

(…) Część chorych jest niezdiagnozowana lub diagnozowana zbyt późno, kiedy nie jest możliwe odwrócenie toczących się w organizmie niekorzystnych procesów. Co więcej, obraz wyniszczonego pacjenta onkologicznego jest powszechnie akceptowany, również częściowo przez pracowników ochrony zdrowia.

W wielu badaniach epidemiologicznych zaobserwowano, że spożycie polifenoli wiąże się ze zmniejszonym ryzykiem zachorowania na niektóre nowotwory złośliwe. Sugeruje się, że spożycie polifenoli zawartych w soi i produktach sojowych zmniejsza ryzyko rozwoju raka piersi, jajnika i trzonu macicy oraz koreluje z redukcją ryzyka rozwoju raka żołądka i jelita grubego. Z kolei spożycie polifenoli zawartych w zielonej herbacie zostało powiązane ze zmniejszonym ryzykiem rozwoju m.in. raka piersi i gruczołu krokowego.

Dysbioza jelitowa jest uznawana za jeden z czynników ryzyka rozwoju chorób metabolicznych, w tym otyłości^1,2 . W strategiach terapeutycznych tych chorób coraz częściej uwzględnia się zastosowanie probiotyków. Najnowsze badania podkreślają, że bakteria Akkermansia muciniphila może przynosić znaczące korzyści pacjentom z zespołem metabolicznym, m.in. poprzez udział w odpowiedzi przeciwzapalnej oraz utrzymaniu homeostazy jelitowej^3,4 . Ponadto wykazano, że pasteryzowana Akkermansia muciniphila jest skuteczniejsza niż jej żywe formy. Dlatego też suplementacja postbiotykami, czyli preparatami zawierającymi nieaktywne (np. pasteryzowane) bakterie i/lub ich składniki, wydaje się obiecującym kierunkiem w terapii nadwagi i otyłości¹.