Istnieją znaczące różnice w składzie mikrobioty układu moczowego między kobietami a mężczyznami. U kobiet mikrobiota jest bogatsza w Lactobacillus spp., które stanowią istotny element bariery ochronnej. U mężczyzn natomiast częściej występują bakterie z rodzajów Corynebacterium i Streptococcus.

Pacjenci w fazie zaostrzenia choroby często doświadczają uciążliwych objawów, które znacznie obniżają jakość ich życia. Do najczęstszych z nich należą przewlekłe biegunki z domieszką krwi, bóle brzucha, uczucie parcia na stolec oraz zmęczenie.

Przegląd systematyczny i metaanaliza przeprowadzone przez Màrmol i wsp. dostarczają silnych dowodów na istnienie znaczącej insulinooporności u pacjentów z nowotworami, co otwiera nowe kierunki badań i potencjalnych interwencji klinicznych mających na celu poprawę wyników leczenia przeciwnowotworowego w tej grupie chorych.

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) i zespół jelita drażliwego (IBS) to dwie odrębne jednostki chorobowe, jednak ich objawy mogą się nakładać, co często utrudnia diagnostykę^1,2. WZJG, będące formą zapalnej choroby jelit (ang. Inflammatory Bowel Disease, IBD), w fazie aktywnej objawia się bólem brzucha i biegunkami, a czasami także obecnością krwi w stolcu³ . Z kolei IBS to zaburzenie czynnościowe, bez zmian organicznych^4,5. U pacjentów z WZJG w remisji mogą pojawiać się objawy podobne do IBS, co stanowi wyzwanie w postępowaniu terapeutycznym, w tym dietetycznym⁴.

W kontekście prewencji i wspomagania leczenia choroby Alzheimera szczególną uwagę zwraca się na dietę śródziemnomorską, dietę DASH i dietę MIND, które wykazują potencjalnie korzystne działanie na funkcje poznawcze oraz naczynia krwionośne.

Insulina jako silny czynnik wzrostu promuje proliferację komórek oraz hamuje ich apoptozę. Może działać bezpośrednio na komórki nowotworowe, stymulując ich wzrost oraz pośrednio poprzez zwiększenie stężenia IGF-1.¹

Kacheksja nowotworowa jest wieloczynnikowym zespołem, który charakteryzuje się ogólnoustrojową odpowiedzią zapalną oraz złożonymi zaburzeniami metabolicznymi. Objawia się m.in. rozpadem białek, nasilonym procesem lipolizy, insulinoopornością, zwiększonym wydatkiem energetycznym oraz zmniejszonym spożyciem pokarmu^{1, 2}.

Biegunki są objawem towarzyszącym infekcjom wirusowym, bakteryjnym, pasożytniczym oraz wielu chorobom przewlekłym, m.in. nieswoistym zapaleniom jelit^{1, 2} . Mogą pojawić się też w trakcie antybiotykoterapii¹. U części chorych onkologicznych biegunka może być jednym z objawów choroby nowotworowej lub skutkiem ubocznym leczenia, m.in. chemioterapii czy radioterapii okolic jamy brzusznej i miednicy (tj. biegunka popromienna). Ponadto ryzyko wystąpienia biegunki wzrasta u chorych żywionych dojelitowo oraz pacjentów, którzy zostali poddani zabiegom chirurgicznym w obrębie przewodu pokarmowego³. Odpowiednie postępowanie dietetyczne i stosowanie probiotyków może odgrywać istotną rolę w łagodzeniu niepożądanych objawów i poprawie jakości życia pacjentów^{2, 4} .

(…) Część chorych jest niezdiagnozowana lub diagnozowana zbyt późno, kiedy nie jest możliwe odwrócenie toczących się w organizmie niekorzystnych procesów. Co więcej, obraz wyniszczonego pacjenta onkologicznego jest powszechnie akceptowany, również częściowo przez pracowników ochrony zdrowia.

W wielu badaniach epidemiologicznych zaobserwowano, że spożycie polifenoli wiąże się ze zmniejszonym ryzykiem zachorowania na niektóre nowotwory złośliwe. Sugeruje się, że spożycie polifenoli zawartych w soi i produktach sojowych zmniejsza ryzyko rozwoju raka piersi, jajnika i trzonu macicy oraz koreluje z redukcją ryzyka rozwoju raka żołądka i jelita grubego. Z kolei spożycie polifenoli zawartych w zielonej herbacie zostało powiązane ze zmniejszonym ryzykiem rozwoju m.in. raka piersi i gruczołu krokowego.