Kacheksja nowotworowa jest wieloczynnikowym zespołem, który charakteryzuje się ogólnoustrojową odpowiedzią zapalną oraz złożonymi zaburzeniami metabolicznymi. Objawia się m.in. rozpadem białek, nasilonym procesem lipolizy, insulinoopornością, zwiększonym wydatkiem energetycznym oraz zmniejszonym spożyciem pokarmu1, 2.
Ze względu na częstość występowania kacheksji kluczowe jest zrozumienie mechanizmów leżących u jej podstaw. Wśród nich wymienia się między innymi udział cytokin prozapalnych, neuropeptydów, hormonów i czynników katabolicznych produkowanych przez guz1. Brak odpowiedniego postępowania terapeutycznego u chorych z kacheksją może prowadzić do nasilenia objawów choroby, zwiększenia toksyczności leczenia, pogorszenia jakości życia oraz skrócenia oczekiwanego czasu przeżycia3.
Kacheksja nowotworowa jest wieloczynnikowym zespołem, który charakteryzuje się ogólnoustrojową odpowiedzią zapalną oraz złożonymi zaburzeniami metabolicznymi. Objawia się m.in. rozpadem białek, nasilonym procesem lipolizy, insulinoopornością, zwiększonym wydatkiem energetycznym oraz zmniejszonym spożyciem pokarmu1, 2.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
Kwas masłowy od wielu lat stanowi korzystne uzupełnienie leczenia wielu schorzeń przewodu pokarmowego. Coraz częściej zwraca się uwagę na celowość, a właściwie potrzebę stosowania suplementacji maślanem u pacjentów poddanych przygotowaniu do leczenia, czyli prehabilitacji i kontynuacji tej podaży w opiece po leczeniu czyli rehabilitacji.
Wywiad z dr n. o zdr. Magdaleną Milewską – Adiunktem w Zakładzie Dietetyki Klinicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, członkiem Polskiego Towarzystwa Żywienia Pozajelitowego, Dojelitowego i Metabolizmu.
W ostatnich wytycznych dotyczących podstawowej opieki zdrowotnej, ESPEN promuje aktywne zaangażowanie lekarzy rodzinnych w opiekę żywieniową. Eksperci podkreślili znaczenie wczesnego wykrywania niedożywienia poprzez badania przesiewowe i diagnozę, zwłaszcza u osób z czynnikami ryzyka.
Termin „immunożywienie” odnosi się do stosowania w leczeniu żywieniowym substancji o działaniu immunomodulującym. Są to bioaktywne składniki, które mają wpływ na funkcjonowanie układu odpornościowego. Działanie immunomodulujące wykazują m.in. wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 (zwłaszcza kwasy EPA i DHA), arginina, glutamina, a także nukleotydy. Składniki te stosowane są zarówno w formie suplementacji pojedynczej, jak również w połączeniu (np. w żywności specjalnego przeznaczenia medycznego). Mogą być stosowane zarówno w żywieniu doustnym, dojelitowym (żywienie enteralne) i pozajelitowym (żywienie parenteralne). Zapotrzebowanie na składniki immunomodulujące wzrasta zwłaszcza w czasie stresu metabolicznego i nasilonego katabolizmu1.
