Atopowe zapalenie skóry (AZS) – to choroba charakteryzująca się występowaniem zmian zapalnych skóry z towarzyszącym im silnym świądem. Zachorowalność na AZS dotyczy dużej części populacji, szczególnie zamieszkującej kraje uprzemysłowione, w tym ok. 20% dzieci i 1–3% osób dorosłych.
Alergia pokarmowa definiowana jest jako nieprawidłowa reakcja immunologiczna organizmu powodująca występowanie objawów klinicznych po zwyczajowo konsumowanych pokarmach lub dodatkach do żywności. Objawy alergii pokarmowej mogą dotyczyć jednego lub kilku narządów równocześnie. Jedną z postaci alergicznej nadwrażliwości organizmu są reakcje skórne, tj. atopowe zapalenie skóry, pokrzywka (inaczej obrzęk naczynioruchowy), grudzik uczuleniowy oraz inne zmiany zapalne, którym towarzyszy świąd i suchość skóry2. Alergia pokarmowa, obok predyspozycji genetycznych i innych czynników drażniących, stanowi 1/3 powodów zachorowalności na atopowe zapalenie skóry. Ostatnie wyniki badań potwierdzają, że AZS to w rzeczywistości choroba alergiczna etiologią zbliżona do alergicznego nieżytu nosa oraz astmy oskrzelowej, lecz obejmująca inny element układu odpornościowego, tzw. Skin Associated Lymphoid Tissue – SALT3. U osób z atopią główną przyczyną stanu zapalnego jest duża ilość przeciwciał IgE, co podkreśla potencjalną rolę alergenów w patogenezie AZS. Dysfunkcja układu pokarmowego ma istotne znaczenie u chorych z atopowym zapaleniem skóry. Obecność przeciwciał IgE na nabłonku jelita wiąże się z intensywnym przenikaniem antygenów przez barierę jelitową, co wpływa na wzmożony proces ich wchłaniania. Z kolei stosunkowo szybkie wchłanianie białek w prosty sposób może zapoczątkować lub wzmożyć odpowiedź immunologiczną na skórze1.
Mechanizm powstawania reakcji alergicznej jest bardzo złożony, ponieważ odczyn alergiczny następuje dopiero po minimum dwóch kontaktach z alergenem. Podczas pierwszej styczności dochodzi do tzw. uczulenia organizmu, a mianowicie wytworzenia przeciwciał, tj. immunoglobuliny (głównie klasy E) albo limfocytów. Przy drugim kontakcie ujawnia się rekcja alergiczna organizmu, która może mieć charakter wczesny albo późny. Reakcja wczesna (natychmiastowa) typu pierwszego (Early Allergic Reaction – EAR) rozpoczyna się w ciągu kilku minut od styczności z alergenem. Reakcja ta bazuje na połączeniu kompleksów IgE – antygen z mastocytami i bazofilami, czego efektem jest uwolnienie mediatorów biorących udział w powstawaniu odczynów alergicznych, takich jak: histamina i leukotrieny. Konsekwencją jest ostra reakcja skórna, tj. pokrzywka oraz obrzęk naczynioruchowy. Faza pierwsza alergii ustępuje po 1–3 godzinach. Przy większych dawkach alergenu może nastąpić druga faza alergii (Late Phase Allergic Reaction – LPR), której objawy mijają dopiero po 12–24 godzinach. Wyżej opisywana faza charakteryzuje się obrzękiem skóry o typie nacieku. Zarówno pierwszy, jak i drugi typ alergii są IgE-zależne2
Atopowe zapalenie skóry (AZS) – to choroba charakteryzująca się występowaniem zmian zapalnych skóry z towarzyszącym im silnym świądem. Zachorowalność na AZS dotyczy dużej części populacji, szczególnie zamieszkującej kraje uprzemysłowione, w tym ok. 20% dzieci i 1–3% osób dorosłych.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
Kamica nerkowa, nazywana również kamicą moczową, jest jedną z najczęściej występujących chorób narządów układu moczowo-płciowego. Wiąże się z powstaniem w obrębie dróg moczowych złogów (potocznie kamieni) z substancji chemicznych stanowiących prawidłowy lub patologiczny składnik moczu, zwiększeniem stężenia związków litogennych w moczu, obniżoną aktywnością inhibitorów krystalizacji lub zmianami odczynu pH moczu, które wpływają na rozpuszczalność zawartych w nich składników1.
Jadłowstręt psychiczny, anoreksja (z greckiego anorexia nervosa) dokładnie oznacza brak apetytu: an – brak, orexis – apetyt1. Jest to jednostka chorobowa, która według klasyfikacji ICD-10 należy do zaburzeń odżywiania prowadzących do poważnych zmian w zdrowiu fizycznym i psychicznym.
Operacyjne usunięcie trzustki (pankreatektomia), a niekiedy także struktur sąsiadujących z tym narządem (np. pęcherzyk żółciowy), wiąże się z szeregiem skomplikowanych zdrowotnie konsekwencji wynikających z takiej formy leczenia pacjenta cierpiącego na schorzenia trzustki (np. rak trzustki). Samo przygotowanie pacjenta do zabiegu chirurgicznego nie jest wystarczające. W całej terapii istotne jest podejście holistyczne, współpraca całego zespołu medycznego składającego się z lekarza prowadzącego, chirurga, pielęgniarki, psychologa, fizjoterapeuty, ale także dietetyka.
