menu close arrow_back_ios arrow_back_ios person_add home

Problemy i wyzwania żywieniowe u chorych na miastenię

Miastenia (MG – ang. myasthenia gravis) jest rzadką chorobą autoimmunologiczną z grupy nerwowo-mięśniowych, którą charakteryzuje nieprawidłowe działanie układu immunologicznego. Uszkodzenie złącza nerwowo-mięśniowego, leżące u podłoża miastenii, powoduje osłabienie oraz nadmierną nużliwość mięśniową. Osłabienie mięśni języka, podniebienia, gardła i przełyku może prowadzić do dysfagii. Włączenie odpowiedniej terapii neurologopedycznej, w połączeniu z dietoterapią, zmniejsza ryzyko powikłań w przebiegu choroby i może korzystnie poprawić jakość życia osób z miastenią.

Miastenia (MG – ang. myasthenia gravis) jest rzadką chorobą autoimmunologiczną z grupy nerwowo-mięśniowych, obejmującą tylko mięśnie szkieletowe. Chorobę charakteryzuje nieprawidłowe działanie układu immunologicznego, który produkuje przeciwciała przeciwko receptorowi acetylocholiny (miastenia seropozytywna, występująca u około 85% chorych) oraz przeciwko kinazie tyrozyny (MuSK-MG), występująca u pozostałej grupy chorych. Według statystyk MG częściej występuje u kobiet. Może rozwinąć się w każdym wieku, główny szczyt zachorowania obserwuje się w dwóch grupach wiekowych, w 2. i 3. dekadzie oraz od 6. do 8. dekady życia. W zdecydowanej większości choroba ma charakter przewlekły, a więc osoby chore wymagają leczenia przez całe życie, najczęściej przy wsparciu opiekuna. Choroba ta często nie jest diagnozowana właściwie, co opóźnia wprowadzenie różnych form terapii. U ponad połowy pacjentów z miastenią, choroba ta jest diagnozowana po roku lub później od pojawienia się pierwszych objawów. To dlatego, że objawy są niespecyficzne i miastenia może być początkowo mylona z innymi schorzeniami.

Miastenia (MG – ang. myasthenia gravis) jest rzadką chorobą autoimmunologiczną z grupy nerwowo-mięśniowych, którą charakteryzuje nieprawidłowe działanie układu immunologicznego. Uszkodzenie złącza nerwowo-mięśniowego, leżące u podłoża miastenii, powoduje osłabienie oraz nadmierną nużliwość mięśniową. Osłabienie mięśni języka, podniebienia, gardła i przełyku może prowadzić do dysfagii. Włączenie odpowiedniej terapii neurologopedycznej, w połączeniu z dietoterapią, zmniejsza ryzyko powikłań w przebiegu choroby i może korzystnie poprawić jakość życia osób z miastenią.

Chcesz przeczytać więcej?

Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.


O autorze

mgr Tatiana Lewicka

CZYTAM ARTYKUŁY

Specjalista neurologopeda. Od wielu lat zajmuje się problematyką schorzeń układu nerwowego oraz konsekwencjami jego uszkodzenia. Główny kierunek zainteresowań obejmuje dysfagię neurogenną, czyli zaburzenia połykania. Autorka i współautorka wielu publikacji, wykładowca akademicki, szkoleniowiec. Na co dzień pracuje w Oddziale Neurologii z Pododdziałem Udarowym UCK w Katowicach, opiekuje się pacjentami z zaburzeniami mowy i komunikowania się, które są wynikiem udaru, choroby Parkinsona, choroby Alzheimera i innych schorzeń układu nerwowego. Współautorka kierunku studiów podyplomowych „Neurodietetyka” na Śląskim Uniwersytecie Medycznym w Katowica

mgr Aleksandra Pol

CZYTAM ARTYKUŁY

Dietetyk kliniczny, psychodietetyk. W swojej pracy zawodowej prowadzi dietoterapię osób dorosłych oraz dzieci z chorobami, zaburzeniami oraz z niepełnosprawnościami ruchowymi i/lub intelektualnymi, wykładowca akademicki, prowadzi szkolenia, warsztaty, jest autorką i współautorką publikacji, stale podnosi swoje kwalifikacje zawodowe, będąc uczestnikiem wielu kursów i konferencji, także jako prelegent na konferencjach krajowych i zagranicznych. Współpracuje m.in. ze Śląską Akademią Parkinsona, Polskim Stowarzyszeniem Chorych na Miastenię Gravis „Gioconda”, Zespołem Szkolno-Rewalidacyjnym Szkoła Życia w Rybniku. Współautorka kierunku studiów podyplomowych „Neurodietetyka” na Śląskim Uniwersytecie Medycznym w Katowicach.


Czytaj więcej