
Oferta herbat na naszym rynku jest bardzo szeroka. Na pólkach można znaleźć zarówno herbaty czarne, zielone jak również ziołowe czy owocowe. Po analizie samych opakowań można wnioskować, że w skład herbat owocowych wchodzi cała gama owoców i ziół.
Imbir lekarski (Zingiber officinale) jest przyprawą, która wykorzystywana jest w kuchniach całego świata od tysięcy lat.
Jest również prawdopodobnie pierwszą przyprawą, która trafiła do Europy. W swoich pismach, szczególną uwagę poświęcili mu Marco Polo i Paracelsus.
Ma zastosowanie nie tylko jako dodatek kulinarny- często wykorzystywany jest w kosmetologii i farmakologii.
W Polsce najczęściej spotykane są kłącza imbiru lekarskiego i w takiej postaci jest on także spożywany. Ta część zawiera składniki odżywcze, takie jak: białka, węglowodany, błonnik pokarmowy, oraz taniny i składniki mineralne1.
Działanie hipoglikemiczne
Imbir od setek lat jest stosowany w lecznictwie i farmakologii. To wszystko dzięki jego działaniom prozdrowotnym. Jednym z nich jest działanie hipoglikemiczne, na co wskazują badania przeprowadzone przez Oludoyin i Adegoke3. W badaniu tym, szczurom z indukowaną streptozotocyną cukrzycą, podawano gotowany imbir i ekstrakt z imbiru przez okres 4 tygodni. W trzecim tygodniu mierzono szczurom na czczo poziom glukozy we krwi.
Wyniki były zaskakujące. Zarówno imbir w postaci gotowanej jak i w postaci ekstraktu, obniżył szczurom poziom glukozy we krwi do poziomu przed wywołaniem choroby4. Istnieje wiele mechanizmów, poprzez które związki obecne w imbirze mogą wykazywać działanie hipoglikemiczne. Wymienia się tu przede wszystkim zwiększenie wrażliwości tkanek na insulinę i zmniejszenie wchłaniania glukozy z jelit. Uważa się, że składniki imbiru wpływają hamująco na aktywność enzymów trawiennych, głównie amylazy trzustkowej5.
Działanie antybakteryjne
W badaniu Irama Gulla i wsp.6 wykazano, iż różne ekstrakty imbiru mają szerokie spektrum aktywności przeciwbakteryjnej ze zmiennym stopniem wrażliwości wobec badanych gatunków bakterii. Natomiast Gur i wsp.7 dowiedli, że ekstrakt z imbiru wpływa hamująco na rozwój bakterii: Proteus vulgaris, Bacillus subtilis, Escherichia coli, Staphylococcus aureus, Klebsiella pneumoniae, oraz Streptococcus spp.. Najsilniejszy efekt hamujący zauważono w stosunku do Staphylococcus aureus.
Działanie przeciwutleniające
Imbir zawiera substancje biologicznie czynne warunkujące jego właściwości przeciwutleniające. Jego kłącze zawiera ok 2% olejku eterycznego i od 4 do 7,5% oleożywicy8. Związki zawarte w ekstrakcie z imbiru powodują wstrzymanie peroksydacji lipidów.
Badania wykonane przez Hinneburg i wsp.9, 10 dostarczyły dowodów, że wodne ekstrakty z imbiru mają zdolność redukowania jonów żelaza (III) do żelaza (II), chellatowania jonów żelaza (II) oraz zmiatania wolnych rodników.
Podsumowanie
Imbir lekarski jest jedną z najpowszechniej stosowanych przypraw na świecie. Dzięki działaniu przeciwcukrzycowemu, przeciwutleniającemu i antybakteryjnemu, imbir lekarski jest przyprawą, którą warto włączyć do codziennej diety. Udowodniono także, że imbir działa na potencję, wspomaga proces odchudzania, a dodany do herbaty przeciwdziała nudnościom i zalecany jest kobietom w ciąży.
Trwają badania, mające na celu wskazanie wpływu imbiru na zmniejszenie objawów u osób z zapaleniem kości i stawów11.
Oferta herbat na naszym rynku jest bardzo szeroka. Na pólkach można znaleźć zarówno herbaty czarne, zielone jak również ziołowe czy owocowe. Po analizie samych opakowań można wnioskować, że w skład herbat owocowych wchodzi cała gama owoców i ziół.
Pamiętamy o alergiach krzyżowych, ale czy na pewno? Czy pamiętamy co z czym się krzyżuje?
Menopauza charakteryzuje się spadkiem poziomu estrogenu, co wiąże się z wieloma dolegliwościami (nieregularna miesiączka, wybuchy gorąca, suchość pochwy, jak również nadmierna potliwość). Obecnie stosuje się hormonalną terapię zastępczą, jednak istnieją składniki roślinne, które mają działanie estrogenne np. izoflawony, kumestany (kumestrol), lignany oraz dihydroksychalkony, jak również lignany flawonoidy i kwercytyna, które wykorzystywane są w suplementach diety.