Hormony tarczycy są niezbędne do prawidłowego dojrzewania i różnicowania się komórek, mają wpływ na zużycie tlenu i procesy energetyczne ustroju oraz kontrolę metabolizmu białek, tłuszczów, węglowodanów, kwasów nukleinowych i witamin. Dlatego też nieprawidłowa praca tego narządu w postaci niedoczynności powoduje również zaburzenia metabolizmu poszczególnych składników odżywczych oraz odkładanie się tkanki tłuszczowej i zatrzymywanie wody¹. Podczas przebiegu niedoczynności tarczycy w tkance tłuszczowej następuje ekspresja receptorów dla T3 i TSH, dochodzi do spadku BMR (tarczyca odpowiada za 30% podstawowej przemiany materii). W tkance tłuszczowej następuje zwiększona praca w limfocytach T CD4+ wydzielających dużą ilość prozapalnych cytokin (IFN-y, TNF-α, IL-1, a hipoleptynemia występuje we wszystkich zaburzeniach pracy tarczycy. Dlatego też podwyższone TSH dodatnio koreluje z BMI, a leczenie za pomocąT4 obniża poziom leptyny^{2, 3, 4}.

Przy niedoczynności tarczycy redukcja masy ciała jest utrudniona, ale nie niemożliwa. Indywidualna dieta powinna być odpowiednio dopasowana do dotychczasowych zwyczajów żywieniowych i powinna opierać się na stopniowej eliminacji nieprawidłowych nawyków na rzecz wprowadzania zasad zdrowego żywienia. Najważniejsze jest jednak zwrócenie uwagi na to, iż mimo niższej wartości energetycznej posiłków, należy zadbać o odpowiedni udział w nich poszczególnych witamin i składników mineralnych w celu uniknięcia niedoborów pokarmowych i zaburzeń pracy tarczycy, co mogłoby powodować tzw. błędne koło.

Najczęstsze niedobory u osób z niedoczynnością tarczycy dotyczą białka, witamin (A, C, B₆, B₁), braków składników mineralnych (fosfor, magnez, potas, sód, chrom). Większość osób z Hashimoto ma niski poziom witaminy B₁₂, antyoksydantów, selenu, witaminy E i glutationu, a także cynku i ferrytyny^{5, 6}.

Podczas dostosowywania wszystkich wartości diety należy dokonać analizy chorób współistniejących oraz przyjmowanych leków. Osoby z chorobami tarczycy często mają problemy z niepłodnością, chorobami autoimmunologicznymi, chorobami układu krążenia, osteoporozą, depresją, niedokrwistością oraz cukrzycą¹. Dodatkowo niezbędna jest ocena występowania nietolerancji glutenu i laktozy, ponieważ spożycie produktów zawierających te składniki przy dodatnim wyniku utrudnia przekształcanie hormonów tarczycy i również redukcję masy ciała^{7, 8}.

Zalecenia żywieniowe podczas redukcji masy ciała przy niedoczynności tarczycy

Zapotrzebowanie energetyczne

Wartość energetyczna diety redukcyjnej dla osoby z niedoczynnością tarczycy powinna być obliczana i zgodna z podstawową przemianą materii, ewentualnie − przy otyłości znacznej − nieznacznie wyższa. Zbyt niska energetyczność diety spowoduje dodatkowe obniżenie metabolizmu i utrudni redukcję masy ciała.