Sarkopenia to utrata masy, siły i jakości mięśni, która jest procesem związanym ze starzeniem się. Diagnostyka w kierunku stwierdzenia jej obecności jest niezwykle ważna, ponieważ jej obecność powoduje wzrost ryzyka zgonu z jakiejkolwiek przyczyny¹. Z tego powodu ocena masy mięśniowej lub jej utraty stanowi część oceny diagnostycznej niedożywienia zgodnie z kryteriami GLIM (Ryc. 1)^2,3. Obecność sarkopenii wpływa na wyniki leczenia we wszystkich grupach pacjentów: krytycznie chorych, neurologicznych, chirurgicznych, onkologicznych^2,3.

Białaczki to grupa złośliwych chorób nowotworowych układu krwiotwórczego. W zależności od linii komórkowej, z których powstają, białaczki można podzielić na szpikowe oraz limfocytowe. Drugi podział białaczek zależy od charakteru przebiegu choroby. Dzielimy je wtedy na białaczki ostre lub przewlekłe. W związku z tym podziałem istnieją 4 podstawowe rodzaje białaczek: przewlekła białaczka limfocytowa, przewlekła białaczka szpikowa, ostra białaczka limfoblastyczna oraz ostra białaczka szpikowa. W większości przypadków przyczyny białaczek nie są znane¹.

Nowotwory zarodkowe zwykle (90%) dotyczą jąder. Rzadko nowotwór ten występuje w innej lokalizacji, tj. w śródpiersiu, przestrzeni zaotrzewnowej czy OUN (ośrodkowym układzie nerwowym). Zawsze jednak rozwija się w linii środkowej ciała¹.

Pomimo stopniowo zmniejszającej się zachorowalności, rak żołądka nadal zajmuje 5. miejsce pod kątem występowania oraz 3. miejsce jako najczęstsza przyczyna zgonów związanych z nowotworami na świecie. Dużym problemem zwiększającym śmiertelność z powodu raka żołądka jest czas jego wykrycia. Zaledwie 5–8% wykrytych zachorowań to postać wczesna nowotworu. Zmiana taka zazwyczaj nie daje objawów i w większości przypadków wykrywana jest przypadkowo¹. Z powodu tego, że rak żołądka długo przebiega bezobjawowo, najczęściej wykrywany jest, kiedy nowotwór jest już w fazie zaawansowanej. Większość pacjentów ma już w tym czasie skutki uboczne (m.in. występuje u nich niedożywienie). Wpływa to negatywnie na rokowanie i zdecydowanie zwiększa śmiertelność z powodu tego nowotworu. Najczęstszym nowotworem złośliwym żołądka (diagnozowany w 95% przypadków) jest gruczolakorak (adenocarcinoma)². W leczeniu raka żołądka stosuje się zwykle leczenie operacyjne, czyli całkowitą lub częściową resekcję żołądka (gastrektomia). Jako forma leczenia, zwykle wspomagająco, stosowana jest również radioterapia oraz chemioterapia¹.

Niedożywienie to poważny problem kliniczny, który dotyczy od 30 do 85% pacjentów z rozpoznaną chorobą nowotworową, a w ostatnich tygodniach życia występuje u 80–90% chorych. U 20% pacjentów wyniszczenie jest bezpośrednią przyczyną zgonu. Zgodnie z obecnymi standardami każdy chory po diagnozie choroby nowotworowej powinien być poddany ocenie stanu odżywienia oraz otrzymać właściwie dopasowane leczenie żywieniowe.

Rak przełyku jest dość rzadko występującym nowotworem, ale cechuje się złym rokowaniem, a dodatkowo jego leczenie jest trudne. Pacjenci z tym rozpoznaniem są wyjątkowo zagrożeni niedożywieniem. Diagnostyka raka przełyku jest głównie przeprowadzana przy pomocy endoskopii, a podstawą rozpoznania jest wynik badania histologicznego wycinków pobranych w czasie badania¹.