Jadłowstręt psychiczny to choroba należąca do grupy zaburzeń odżywiania, która charakteryzuje się występowaniem nieprawidłowych wzorców żywieniowych obejmujących zarówno restrykcje dotyczące wartości energetycznej, jak i często eliminacje określonych grup produktów. Zachowania te mogą prowadzić do rozwoju niedoborów pokarmowych o różnorakich konsekwencjach klinicznych. Suplementacja niektórych związków chemicznych może wspomóc proces leczenia jadłowstrętu i zapobiegać odległym skutkom niedożywienia.
ANOREXIA NERVOSA A NIEDOBORY POKARMOWE
Jadłowstręt psychiczny (AN) jest klasyfikowany jako jedno z zaburzeń odżywiania charakteryzujące się występowaniem bardzo niskiej masy ciała oraz lękiem przed jej przyrostem. Towarzyszą mu zachowania, których celem jest utrzymanie lub dalsza redukcja już nieprawidłowej masy ciała skoncentrowane na ograniczaniu spożycia pokarmów, a niekiedy także nadmierna aktywność fizyczna czy prowokowanie wymiotów lub/ i stosowanie środków przeczyszczających oraz niektórych leków. Pacjenci z jadłowstrętem psychicznym wykazują nadmierną koncentrację na obrazie ciała, któremu przypisują kluczowe znaczenie dla kształtowania własnej samooceny1,2.
Jadłowstręt psychiczny to choroba należąca do grupy zaburzeń odżywiania, która charakteryzuje się występowaniem nieprawidłowych wzorców żywieniowych obejmujących zarówno restrykcje dotyczące wartości energetycznej, jak i często eliminacje określonych grup produktów. Zachowania te mogą prowadzić do rozwoju niedoborów pokarmowych o różnorakich konsekwencjach klinicznych. Suplementacja niektórych związków chemicznych może wspomóc proces leczenia jadłowstrętu i zapobiegać odległym skutkom niedożywienia.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
Wywiad z prof. dr hab. n. med. i n. o zdr. Dorotą Szostak-Węgierek, lekarzem, specjalistą zdrowia publicznego, kierownikiem Zakładu Dietetyki Klinicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, przewodniczącą Sekcji Dietetyki Medycznej POLSPEN.
Ważnym elementem terapii chorób sercowo-naczyniowych jest łagodzenie zapalenia. Im bardziej nasilony jest proces zapalny w blaszce miażdżycowej, tym blaszka jest mniej stabilna, bardziej podatna na rozerwanie i stanowi większe zagrożenie dla pacjenta.
Z początkiem września zostały opublikowane długo oczekiwane rekomendacje w zakresie postępowanie dietetycznego u osób z chorobą otyłościową. Współautorka zaleceń – dr Agnieszka Białek-Dratwa przedstawia ich syntezę oraz omówienie najważniejszych elementów rekomendacji.
W 2024 r. zostały wydane zaktualizowane zalecenia Polskiego Towarzystwa Dietetyki dotyczące leczenia dietetycznego otyłości u osób dorosłych. Celem niniejszego artykułu jest przybliżenie najważniejszych rekomendacji zawartych w tych zaleceniach.
Miastenia (MG – ang. myasthenia gravis) jest rzadką chorobą autoimmunologiczną z grupy nerwowo-mięśniowych, którą charakteryzuje nieprawidłowe działanie układu immunologicznego. Uszkodzenie złącza nerwowo-mięśniowego, leżące u podłoża miastenii, powoduje osłabienie oraz nadmierną nużliwość mięśniową. Osłabienie mięśni języka, podniebienia, gardła i przełyku może prowadzić do dysfagii. Włączenie odpowiedniej terapii neurologopedycznej, w połączeniu z dietoterapią, zmniejsza ryzyko powikłań w przebiegu choroby i może korzystnie poprawić jakość życia osób z miastenią.
