Łuszczyca to przewlekła choroba zapalna skóry, której zachorowalność dotyczy około 2% populacji na świecie1. W naszym kraju na łuszczycę zwykłą (psoriasis vulgaris) choruje ok. miliona osób4. U 24–41% pacjentów z łuszczycą w toku choroby dodatkowo diagnozuje się łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS)8. Istnieje wiele badań epidemiologicznych, które konfirmują zależność otyłości i łuszczycy jako istotnego czynnika jej rozwoju3. Stosowanie się do zaleceń żywieniowych w powyższych jednostkach chorobowych, w połączeniu z normalizacją masy ciała i zmianą stylu życia, wygłuszają u pacjentów przebieg choroby oraz zmniejszają ryzyko powikłań układu sercowo-naczyniowego2.
Obecnie etiologia łuszczycy nie jest do końca poznana, dlatego zwraca się uwagę na jej wieloczynnikowy charakter. Występowanie dermatozy przypisuje się czynnikom genetycznym i środowiskowym. Łuszczyca dominuje u osób rasy kaukaskiej, niekiedy występuje u rasy orientalnej, a bardzo rzadko wśród ludzi rasy czarnej. U około 85% chorych łuszczyca rozwija się przed ukończeniem 30. roku życia. Większość pacjentów (90%) zmaga się z postacią plackowatą choroby, która polega na okresowym ojawianiu się na skórze ognisk zapalnych, pokrytych srebrzystoszarą łuską. Zmiany te najczęściej umiejscowione są na kolanach, łokciach oraz głowie2 . Częstotliwość występowania łuszczycy jest równomierna u obu płci4.
W badaniach Wasiluk i wsp. dokonano oceny wybranych zwyczajów żywieniowych wśród pacjentów z łuszczycą. Eksperyment przeprowadzono metodą ankietową, na grupie 40 osób zmagających się z tą dermatozą. Wśród kuracjuszy zaobserwowano negatywne zwyczaje żywieniowe, do których należało m.in. unikanie spożywania produktów zbożowych z pełnego przemiału, produktów pochodzenia mlecznego, ryb, nasion roślin strączkowych, odnotowano także stosunkowo częste spożywanie mięsa wieprzowego oraz alkoholu5 .
Łuszczyca to przewlekła choroba zapalna skóry, której zachorowalność dotyczy około 2% populacji na świecie1. W naszym kraju na łuszczycę zwykłą (psoriasis vulgaris) choruje ok. miliona osób4. U 24–41% pacjentów z łuszczycą w toku choroby dodatkowo diagnozuje się łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS)8. Istnieje wiele badań epidemiologicznych, które konfirmują zależność otyłości i łuszczycy jako istotnego czynnika jej rozwoju3. Stosowanie się do zaleceń żywieniowych w powyższych jednostkach chorobowych, w połączeniu z normalizacją masy ciała i zmianą stylu życia, wygłuszają u pacjentów przebieg choroby oraz zmniejszają ryzyko powikłań układu sercowo-naczyniowego2.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
Toczeń rumieniowaty układowy (SLE, systemic lupus erythematosus) to choroba autoimmunologiczna dotykająca tkanki łącznej, prowadząca do przewlekłego procesu zapalnego i uszkodzenia wielonarządowego. U chorych stwierdza się występowanie przeciwciał przeciwko kwasom nukleinowym i związanym z nimi białkom. Tworzące się kompleksy immunologiczne gromadzą się w różnych narządach, doprowadzając do przewlekłego stanu zapalnego i uszkodzenia tkanek1.
Według U.S. News & World Report's Rankings do najlepszych diet zalicza się dietę śródziemnomorską (1 miejsce), DASH (2 miejsce), dietę fleksitarian (3 miejsce), dietę MIND (4 miejsce) i dietę strażników Wagi (4 miejsce). Niżej w rankingu znalazły się: Dieta Atkinsa (20 miejsce), Whole 30 (38 miejsce), Dieta keto (38 miejsce), Dunkana (41 miejsce), Body Reset (40 miejsce).
Prawidłowe nawyki żywieniowe pozwalają na utrzymanie dobrego ogólnego stanu zdrowia oraz sprzyjają zachowaniu właściwej kondycji jamy ustnej. Dbając o higienę początkowej części układu pokarmowego, należy mieć na uwadze, że błędy dietetyczne mogą być przyczyną chorób zarówno samego uzębienia, jak i tkanek przyzębia oraz błony śluzowej.
