menu close arrow_back_ios person_add home

Zaburzenia wydzielania kortyzolu - część II

Studium przypadku.

Hiperkortyzolemia czynnościowa może towarzyszyć otyłości, zespołowi metabolicznemu, cukrzycy typu 2, a także zaburzeniom depresyjnym. Badania wskazują, że nadmiar kortyzolu, wynikający np. z przewlekłego stresu, można obniżyć poprzez zastosowanie określonych zmian stylu życia. W tej części artykułu zostanie przedstawiony opis przypadku pacjenta z czynnościową hiperkortyzolemią, cechami zespołu metabolicznego i zaburzeniami depresyjnymi wraz z przeglądem literatury naukowej.

 

Opis przypadku pacjenta

38-letni mężczyzna o prawidłowym BMI wynoszącym 23,5 kg/m2 i obwodzie tali 90 cm. Mężczyzna pracuje w systemie zmianowym jako strażnik miejski. Uważa swoją pracę za stresującą. Od ponad roku uskarża się na następujące objawy: zaburzania snu (budzenie się w nocy), problemy z koncentracją i pamięcią, częste infekcje górnych dróg oddechowy, wzdęcia i sporadyczne biegunki, drżenie powieki i nocne skurcze mięśni. Pacjent zadeklarował, że nasiliły się u niego zaburzenia lękowe, związane głównie z martwieniem się o przyszłość. Zauważył również wzrost ciśnienia tętniczego (średnio 135/95 mmHg) oraz złe samopoczucie po spożyciu cukrów prostych, tj. bóle głowy, drżenie rąk, niepokój.

W 3-dniowym dzienniczku żywieniowym stwierdzono nieregularność w spożywaniu posiłków i zbyt długie przerwy pomiędzy nimi oraz nadmierne spożycie cukrów prostych i tłuszczów w postaci przekąsek (batony, chipsy, paluszki), szczególnie późnym wieczorem. Pacjent spożywał dużą ilość gotowych wędlin oraz niewielkie ilości warzyw i owoców. Głównym źródłem płynów w diecie pacjenta były czarna herbata, kawa oraz soki owocowe z zagęszczonego soku. Pacjent nie palił, a alkohol spożywał sporadycznie (średnio raz w miesiącu). Aktywność fizyczna ograniczała się u niego tylko do okresu wiosenno-letniego (rower i spacery w dni wolne od pracy).

Z uwagi na zaobserwowanie u pacjenta objawów depresji poproszono go o wypełnienie kwestionariusza przesiewowego Becka, który służy do oceny nasilenia zaburzeń depresyjnych. Pacjent uzyskał w kwestionariuszu 28 punktów (depresja o umiarkowanym nasileniu).

Studium przypadku.

Chcesz przeczytać więcej?

Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.


O autorze

Karolina Karabin

CZYTAM ARTYKUŁY

Biolog molekularny, diagnosta laboratoryjny, konsultant ds. żywienia i stylu życia. Z wykształcenia biolog ze specjalizacją mikrobiologia i diagnosta laboratoryjny, z ponad 10-letnim stażem w pracy laboratoryjnej. Absolwentka Studium Medycyny Molekularnej oraz członek Polskiego Towarzystwa Genetyki Człowieka. Kierownik grantów naukowych realizowanych w Pracowni Diagnostyki Molekularnej przy Klinice Hematologii, Onkologii i Chorób Wewnętrznych WUM. Tytuł doktora nauk medycznych w zakresie biologii medycznej obroniła na I Wydziale Lekarskim WUM. W pracy naukowej interesują ją mechanizmy molekularne powstawania różnych chorób, ponieważ jest to klucz do ich zapobiegania i punkt wyjścia do opracowywania skutecznych terapii. Z tego powodu w swojej pracy doktorskiej zajmowała się zagadnieniem podłoża genetycznego białaczek u dorosłych i możliwością zastosowania u nich terapii celowanych. Autorka wielu prac naukowych i popularnonaukowych z zakresu diagnostyki laboratoryjnej, biologii molekularnej i żywienia. Jej pasją jest dietetyka i tematy związane ze zdrowiem przewodu pokarmowego. Szczególnie interesuje ją wpływ szeroko pojętego współczesnego stylu życia na procesy molekularne w organizmie i długowieczność. Wiedzą dotyczącą diagnostyki i dietoterapii chorób dzieli się ze specjalistami i pacjentami na konferencjach, szkoleniach, webinarach oraz na łamach czasopism branżowych i portali internetowych, a także na swoim koncie na Instagramie @dr_karabin