Nasiona chia inaczej nazywane są nasionami szałwii hiszpańskiej (Salvia hispanica L.). Jest to gatunek rośliny pochodzący z rodziny jasnotowatych (Labiatae), wywodzący się z Gwatemali oraz z centralnej i południowej części Meksyku. I choć w Polsce nasiona chia stały się popularne dopiero stosunkowo niedawno, to udowodniono, że były używane jako żywność już 3500 lat p.n.e.¹

Do związków, które odgrywają istotną rolę w leczeniu chorób cywilizacyjnych, możemy zaliczyć przede wszystkim kwasy tłuszczowe z rodziny omega-3, frakcję rozpuszczalną błonnika pokarmowego, niektóre składniki mineralne oraz związki o charakterze przeciwutleniającym^{1, 2}.

Co kryją w sobie nasiona chia?

Zawartość tłuszczu w nasionach wynosi od 25 do 35%, a większość stanowią wielonienasycone kwasy tłuszczowe. Na szczególną uwagę zasługuje wysoka zawartość kwasu α-linolenowego należącego do rodziny omega-3, który może stanowić prawie 60–70% wszystkich kwasów tłuszczowych. Proporcja kwasów n-6 do n-3 w tłuszczu pozyskanym z nasion szałwii hiszpańskiej jest bardzo korzystna i wynosi najczęściej 0,32:1. Białko w nasionach szałwii hiszpańskiej może stanowić od 15 do 25% całkowitej masy nasion, z czego głównym aminokwasem jest kwas glutaminowy, a w dalszej kolejności kwas asparaginowy i arginina. Zawartość błonnika pokarmowego w nasionach szałwii hiszpańskiej może sięgać do 25%. Jego większą część stanowi frakcja rozpuszczalna w wodzie. W nasionach można także znaleźć znaczne ilości składników mineralnych, takich jak: wapń, magnez, potas, fosfor, cynk i żelazo, witaminy z grupy B oraz duże ilości związków przeciwutleniających, do których zaliczyć można kwas galusowy, p-kumarowy, protokatechowy, a także tokoferole i sterole, epikatechinę, rutynę i apigeninę^1–4.