Reakcje pacjentów na informację o zdiagnozowanej chorobie chronicznej mogą być bardzo różne i dietetyk powinien być na to przygotowany. Dla niektórych pacjentów informacja o chorobie może być szokiem.
Jeśli do tej pory pacjent zakładał, że leczenie będzie wymagało przyjmowania przez trzy tygodnie leków, a potem objawy znikną, może być zdruzgotany informacją o tym, że aby zatrzymać rozwój choroby, musi zmienić swój styl życia i przestrzegać odpowiedniej diety. U innej osoby, która zaczęła się obawiać, że jej dolegliwości mogą być związane z chorobą nowotworową, informacja o diagnozie innej choroby może być przyjęta z dużą ulgą.
Uruchom empatię
Zrozumienie perspektywy pacjenta, jego uczuć i znaczenia, jakie ma dla niego informacja o diagnozie, jest punktem wyjścia do tego, aby móc towarzyszyć pacjentowi przy budowaniu nowej codzienności − życia z chorobą przewlekłą.
Może okazać się, że pacjent początkowo nie przyjmie do wiadomości informacji o chorobie, podważy diagnozę. Jego reakcja nie wynika z tego, że jest krnąbrny lub że podważa kompetencje specjalisty. Zaprzeczenie jest częstą, naturalną reakcją na trudną informację.
Złość. Normalną reakcją na informację o chorobie, która jest nieuleczalna i będzie towarzyszyć pacjentowi do końca życia, jest niezgoda i złość. Pacjent ma prawo uważać, że to niesprawiedliwe, może pytać, dlaczego akurat jego to spotkało. Może być rozgoryczony w związku z koniecznością poświęcania czasu na gotowanie dietetycznych potraw, kupowania tylko wybranych produktów, rezygnacji z ulubionych dań, zmiany codziennych aktywności. Warto pamiętać o tym, że pacjent nie złości się personalnie na specjalistę, który przekazał złe wieści, tylko na swoją sytuację, chorobę i niesprawiedliwość, jaka go spotkała. Wyrzeczenie się ulubionych potraw może być postrzegane w kategoriach ponoszenia ofiary, a konieczność zmiany stylu życia niezależnie od własnych chęci może budzić protest i bunt.
Smutek i żal. Informacja o chorobie niejednokrotnie powiązana jest ze stratą. Ta strata może dotyczyć konieczności rezygnacji z marzeń czy planów (np. z pracy na stanowisku kucharza, z ulubionej aktywności fizycznej, jeśli choroba wiąże się z niepełnosprawnością). Może być związana z koniecznością zmiany postrzegania siebie (np. ja jako „twardy mężczyzna”) lub swojej roli (np. bycia głową rodziny i oparciem dla innych). Mimo że objawy wielu chorób przewlekłych mogą zostać zminimalizowane pod wpływem odpowiedniej dietoterapii i leczenia farmakologicznego, perspektywa bycia chronicznie chorym niesie za sobą konieczność zmiany myślenia o sobie i zmierzenia się z własnymi ograniczeniami.
Reakcje pacjentów na informację o zdiagnozowanej chorobie chronicznej mogą być bardzo różne i dietetyk powinien być na to przygotowany. Dla niektórych pacjentów informacja o chorobie może być szokiem.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
O celiakii często stereotypowo myśli się w kategoriach choroby, której objawy koncentrują się wokół układu pokarmowego. Obraz kliniczny choroby jest jednak znacznie bardziej złożony i obejmuje wiele układów organizmu chorego, także sferę psychiczną. Szacuje się, że ok. 15−20% osób chorujących na celiakię przejawia objawy zaburzeń psychicznych, z czego większość stanowią zaburzenia depresyjne.
Bulima nervosa dotyczy zazwyczaj dziewcząt i kobiet (źródła podają, że jest to ok. 2% populacji), które najczęściej wcześniej stosowały diety odchudzające. Nadmierne skupianie się na kontroli masy ciała oraz stosowanie się do restrykcyjnych (także subiektywnie) reguł prowadzi do wyczerpania sił zarówno na poziomie fizjologicznym, jak i psychologicznym.
Miód lipowy powstaje z nektarów i spadzi. W polskim klimacie pszczoły pozyskują go głównie z lipy szerokolistnej (Tilia platyphyllos) i lipy drobnolistnej (Tilia cordata). Może mieć barwę od jasnożółtej do lekko zielonej i zależy ona od okresu jego zbioru, im później pozyskiwany tym odcień jest ciemniejszy. Podczas krystalizacji staje się złocistożółty. Jego smak jest określany jako ostry, gorzkawy, delikatnie ziołowy. Zapach wyraźnie lipowy.
W medycynie naturalnej wykorzystywany jest do wspomagania leczenia zapalenia górnych dróg oddechowych, przeziębienia i grypy. Dodatkowo wykazuje działanie rozgrzewające, przeciwgorączkowe i wykrztuśne. Wiele osób sięga po niego gdy jest narażonych na silny stres, gdyż ma właściwości uspokajające i odprężające.
