Włączenie do diety pacjenta żywności specjalnego przeznaczenia medycznego stanowi pierwszą metodę interwencji z zakresu leczenia żywieniowego. Decyzję o jej rozpoczęciu podejmuje się w sytuacji, w której pacjent nie jest w stanie pokryć swojego zapotrzebowania na składniki pokarmowe, spożywając dietę tradycyjną, doustną, bądź gdy taki sposób odżywiania jest dla niego niewystarczający. Podstawową zaletą żywności specjalnego przeznaczenia medycznego jest jej skład oraz niewielka objętość, co znajduje zastosowanie zwłaszcza w przypadku chorych ze zmniejszonym apetytem.
Diagnoza choroby nowotworowej to trudna i stresująca sytuacja dla pacjenta. Chory mierzy się najpierw ze szczegółową diagnostyką, później – najczęściej z długotrwałym i obciąża- jącym organizm leczeniem. Terapia przeciwnowotworowa bezpośrednio wpływa zarówno na stan fizyczny, jak i psychiczny pacjenta. Sam nowotwór i wdrożone leczenie, może, i zazwyczaj wiąże się z utratą apetytu, osłabieniem, utratą masy i funkcji mięśniowej, zniechęceniem, a nawet z depresją, co w dalszej konsekwencji bezpośrednio przekłada się na rosnące ryzyko wystąpienia poważnych powikłań1 .
Leczenie choroby nowotworowej może wiązać się z licznymi powikłaniami, które bezpośrednio wpły- wają na powodzenie terapii. Zdaniem specjalistów, odpowiednio przygotowując się do leczenia onkolo- gicznego, sytuację tę można poprawić3.