Ostatnimi laty dyscypliny siłowe zyskują na popularności. Dowody naukowe dokumentują istotną rolę treningu siłowego na każdym etapie życia. Trening oporowy wpływa pozytywnie na gęstość mineralną kości, poziom tkanek metabolicznie czynnych oraz koordynację ruchową, a u starszych zmniejsza ryzyko upadku dzięki poprawie siły mięśniowej i stabilności. Trójbój jest dyscypliną nieolimpijską, opierającą się na ćwiczeniach wykonywanych z oporem zewnętrznym, pod postacią obciążenia zakładanego na gryf. W dzisiejszym tekście przedstawione zostaną najistotniejsze informacje dotyczące zasad żywienia oraz podstaw suplementacji w tej dyscyplinie sportu.

Kreatyna to jeden z najbardziej popularnych suplementów diety dla sportowców, a jej suplementacja od kilkudziesięciu lat uznawana jest za efektywną strategię zwiększania wydolności organizmu w różnych dyscyplinach sportowych.

W sportach wytrzymałościowych, do których z całą pewnością możemy zaliczyć biegi długodystansowe, jedną z najistotniejszych i często zaniedbywanych kwestii jest odpowiednie nawodnienie. O ile na poziomie amatorskim wiele czynników ma znaczący wpływ na osiągane wyniki (w tym poziom wytrenowania), o tyle na poziomie profesjonalnym, gdzie zawodnicy często są na bardzo zbliżonym poziomie wytrenowania, o zwycięstwie bądź porażce często decyduje obrana strategia żywienia i nawodnienia.

W ostatnich latach wzrasta zainteresowanie składnikami odżywczymi, które będą mogły poprawiać wyniki sportowe poprzez zwiększenie zdolności metabolicznych, opóźnianie czasu wystąpienia zmęczenia, poprawienie przyrostu masy mięśniowej i skrócenie okresu regeneracji, zarówno u zawodowych sportowców, jak i osób trenujących rekreacyjnie. Do takich produktów można zaliczyć oleje zarówno pochodzenia zwierzęcego, jak i roślinnego, z których wytwarzane są suplementy diety, usprawniające procesy wyżej wspomniane.

Choć aktywność fizyczna bez wątpienia niesie za sobą wiele korzyści na tle zdrowotnym, to wiąże się niestety również z ryzykiem kontuzji. Ryzyko to może być różne i zależne od wielu czynników (jak m.in. dyscypliny czy stopnia wytrenowania). Biorąc za przykład igrzyska olimpijskie w Londynie w 2012 roku, aż 11% sportowców doznało co najmniej jednego urazu. Ryzyko kontuzji było najwyższe w taekwondo, piłce nożnej, BMX, piłce ręcznej, kolarstwie górskim, hokeju, czy podnoszeniu ciężarów. W świetle danych zbieranych podczas 14. międzynarodowych mistrzostw lekkoatletycznych, około 10% sportowców doznało kontuzji, a dyscypliną odpowiedzialną za najwyższy odsetek urazów były sprinty, zarówno dla mężczyzn (24,2%), jak i kobiet (26,1%). Natomiast podczas Mistrzostw Świata FIFA 2014 zgłoszono 104 kontuzje, co odpowiada częstości 1,68 obrażeń na mecz, a podczas FIFA 2010 aż125, co odpowiada częstości 2,02. Należy zwrócić więc uwagę, że obrażenia są praktycznie nieuniknioną częścią uczestnictwa w sporcie.

Analizując dane statystyczne, łatwo można zauważyć, iż w ciągu ostatnich lat wzrasta świadomość społeczna na temat zdrowego stylu życia. Coraz większa liczba osób decyduje się ponadto na aktywność i rozpoczyna trenowanie różnorodnych dyscyplin sportowych. W środowisku zawodników niezwykle popularnym mitem żywieniowym jest fakt, iż dieta sportowca musi obfitować w produkty pochodzenia zwierzęcego, w tym przede wszystkim mięso. Z uwagi natomiast na dobro środowiska, poglądy czy też inne czynniki wiele osób decyduje się na dietę eliminującą mięso z własnej diety. Poznaj skutki takich restrykcji żywieniowych.

Zarówno zawodowi sportowcy, jak i osoby rekreacyjnie uprawiające sport często eksperymentują z różnymi dietami, modyfikując udział poszczególnych makroskładników i/lub kaloryczność diety. Przyczyn takiego postępowania może być wiele. Najczęściej wymienia się chęć redukcji masy ciała – przy jednoczesnym, jak najmniejszym ubytku beztłuszczowej masy ciała – oraz zamiar zwiększenia wydolności fizycznej¹⁰. Jednak to, czy i w jaki sposób dieta wysokotłuszczowa może być korzystna dla osób uprawiających sport jest nadal niejasne i kontrowersyjne.

W Polsce suplementy diety cieszą się dużą popularnością, a granica pomiędzy koniecznością ich zażywania a stosowaniem bez uzasadnienia jest bardzo cienka. Wskazaniem do skorzystania z suplementu jest sytuacja, kiedy dostarczenie z dietą odpowiedniej ilości danego składnika może być utrudnione lub niemożliwe.