Im wolniejszy spoczynkowy HR, tym dłuższy czas życia, i odwrotnie. Przykładowo, dla żółwia z Galapagos oczekiwana długość życia wynosi 177 lat przy spoczynkowym HR wynoszącym zaledwie 6 uderzeń na minutę. Dla porównania − przewidywana długość życia myszy polnej wynosi 5 lat przy spoczynkowym HR wynoszącym 240 uderzeń na minutę. Serce człowieka zaprojektowane jest na ok. 3 mld uderzeń w ciągu życia. Biorąc pod uwagę ten parametr, można wyliczyć, że zmniejszenie średniej wartości spoczynkowego HR z 70/min do 60/min spowoduje wydłużenie oczekiwanej długości życia z 80 do 93 lat.

Wyniki badań przeprowadzonych w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat potwierdzają istotną rolę spoczynkowego HR dla oceny osób zdrowych, jak i pacjentów z chorobami sercowo-naczyniowymi.

Już 30 lat temu w badaniu Framingham (z udziałem 5000 kobiet i mężczyzn) zauważono, że śmiertelność całkowita oraz wynikająca ze schorzeń sercowo-naczyniowych i incydentów wieńcowych rosła proporcjonalnie do wzrostu spoczynkowego HR, niezależnie od płci. W przeprowadzonym badaniu najlepsze rokowania miały osoby ze spoczynkowym HR < 67 u obu płci. Wśród badanych, u których wartości spoczynkowego HR były wyższe, zauważono występowanie wyższego ciśnienia tętniczego, zwiększoną masę ciała, zaburzenia lipidowe, hiperinsulinemię oraz podwyższone stężenie glukozy.

Na przestrzeni ostatnich lat powstało wiele badań potwierdzających, że wielkość HR jest wiarygodnym parametrem do oceny zdrowych osób, jak i pacjentów z rozpoznanymi chorobami sercowo-naczyniowymi. Nie ma natomiast jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, jaki zakres spoczynkowego HR jest najkorzystniejszy dla człowieka.