Choroba Leśniowskiego-Crohna (ang. Crohn’s Disease, CD) to zaburzenie zaliczane do przewlekłych nieswoistych chorób zapalnych jelit (ang. Inflammatory Bowel Disease, IBD) przebiegające z okresami remisji oraz zaostrzeń objawów. Jak dotąd, etiologia choroby Leśniowskiego-Crohna nie została poznana, jednakże w etiopatogenezie tego schorzenia podkreśla się rolę czynników genetycznych, immunologicznych oraz środowiskowych. W ciągu ostatnich lat zwiększa się zapadalność na tę chorobę, szczególnie w krajach wysoko rozwiniętych, co wynika ze zmian socjoekonomicznych, a także żywieniowych. Największa zachorowalność choroby Leśniowskiego-Crohna występuje na terenie Ameryki Północnej oraz w Europie Zachodniej, rzadziej w Afryce czy Azji. W Polsce, zgodnie z danymi Krajowego Rejestru Chorych na Chorobę Leśniowskiego-Crohna (za rok 2012), jednostka ta może dotyczyć 5191 osób, przy czym może to być liczba ponad dwa razy większa z racji trudności we wczesnym wykryciu tego schorzenia.
Eozynofilowe zapalenie przełyku (EZP) jest przewlekłą chorobą zapalną przełyku, charakteryzującą się występowaniem objawów klinicznych spowodowanych dysfunkcją przełyku i zmianami histologicznymi związanymi z naciekiem zapalnym z dominującymi eozynofilami1, 2. EZP jest oddzielną formą alergii pokarmowej o mechanizmie mieszanym1, 3. U pacjentów z EZP mogą współwystępować IgE-zależne alergie pokarmowe i/lub choroba refluksowa1. Alergiczny nieżyt nosa, astma i egzema występują częściej u pacjentów z EZP w porównaniu z populacją osób zdrowych. EZP częściej występuje w populacji kaukaskiej. W przeglądzie systematycznym oceniającym częstość występowania EZP zauważono wzrost liczby pacjentów z tą chorobą4. U dzieci częstość występowania EZP oszacowano na 34,4 przypadków na 100 000 mieszkańców.
W leczeniu dzieci z eozynofilowym zapaleniem przełyku (EZP), dieta stanowi jedną z opcji pierwszego wyboru. Dieta eliminacyjna w EZP cechuje się wysokim odsetkiem remisji i niskim ryzykiem działań niepożądanych. Do niedawna w praktyce klinicznej stosowano zwykle dietę elementarną opartą na mieszankach aminokwasów lub empiryczną dietę eliminacyjną wykluczającą 6 alergenów. Coraz częściej jednak pojawiają się doniesienia o niewiele niższej skuteczności w uzyskiwaniu remisji diet eliminujących cztery, trzy lub nawet tylko dwa alergeny. Jakie są obecnie stosowane strategie dietetyczne w EZP u dzieci i jaka jest przyszłość diety eliminacyjnej w tej grupie chorych?