ZABURZENIA OWULACJI
Zaburzenia owulacji stanowią około 25% rozpoznań niepłodności. Należy je podejrzewać, gdy miesiączki występują nieregularnie, w cyklach krótszych niż 21 lub dłuższych niż 35 dni, lub jeśli pacjentka zgłosi nieprawidłowe krwawienie z macicy, lub brak miesiączki2. Jajeczkowanie następuje zazwyczaj 14 dni przed początkiem miesiączki. Jeżeli historia miesiączki jest niejasna lub niewystarczająca, owulację można udokumentować poowulacyjnym stężeniem progesteronu w surowicy, uzyskanym w oczekiwanej fazie środkowej lutealnej, na około 1 tydzień przed spodziewaną miesiączką.
Niepłodność definiuje się jako niemożność zajścia w ciążę po 12 miesiącach regularnego współżycia seksualnego bez zabezpieczenia. Dotyka od 8 do 12% par na świecie, z czego około 85% niepłodnych par ma możliwą do zidentyfikowania przyczynę1. Najczęstszymi przyczynami niepłodności kobiecej są zaburzenia owulacji, niedrożność jajowodów z powodu endometriozy, nieleczonych infekcji, w wyniku powstawania zrostów pooperacyjnych lub innych stanów zapalnych. U pozostałych 15% niepłodnych par występuje niepłodność idiopatyczna, która definiowana jest jako niemożność zajścia w ciążę bez uchwytnej przyczyny w rutynowych badaniach klinicznych. Jednak coraz większą uwagę zwraca się na rolę stylu życia i czynników środowiskowych, takich jak palenie papierosów, otyłość, stres, nadmierne spożycie alkoholu oraz dieta uboga w składniki odżywcze i antyoksydanty2.
