Dla wielu rodziców informacja o zdiagnozowanej u ich dziecka alergii pokarmowej może być silnym stresem. Rodzice zaczynają uczyć się na temat alergii, edukują rodzinę i znajomych, wprowadzają zmiany w żywieniu całej rodziny, tworzą plany bezpieczeństwa, informują nauczycieli i opiekunów. Chociaż wszystkie te działania są ważne, najważniejszą czynnością, którą rodzic może podjąć, jest nawiązanie współpracy z dzieckiem w obszarze radzenia sobie z alergią.

Alergia pod kontrolą

Informacja daje poczucie bezpieczeństwa i kontroli nad sytuacją¹. Udzielanie rzetelnej wiedzy w zrozumiały, dostosowany do wieku dziecka sposób, jest jedną z ważnych form dawania wsparcia. Edukacja dziecka na temat jego alergii to długotrwały proces, a nie jednorazowa rozmowa. Kiedy dziecko  będzie starsze, warto wzbogacać jego wiedzę o alergii o szczegóły i aspekty medyczne.

Rozmowa wprost

Rozwijanie nad dzieckiem nadmiernej ochrony może powodować wzrost poziomu lęku². Zamiast jedynie zakazywać: „nie wolno” lub „lekarz zabronił”, należy rzeczowo uzasadniać, dlaczego dziecko nie może spożywać pewnych pokarmów. Trzeba odnosić się do konkretnych zdarzeń z życia dziecka i jego doświadczeń po zjedzeniu alergizującego pożywienia. Dziecko musi zrozumieć, że pewnych pokarmów musi unikać przez wzgląd na własne zdrowie i dla swojego dobra. Wsparciem może być także tłumaczenie dziecku, że inne osoby także cierpią na alergie i nie tylko ono jest w takiej sytuacji¹.

Nauka mówienia o objawach

Dziecku może być trudno opisać, co dzieje się z jego ciałem. Rodzic powinien nauczyć je opisywać swoje objawy w prosty sposób (swędzi mnie skóra, trudno mi oddychać, niedobrze mi, boli mnie brzuch, kręci mi się w głowie, puchnie mi język). W ten sposób dziecko otrzymuje narzędzie, dzięki któremu łatwiej będzie mu w kryzysowej sytuacji zyskać niezbędną pomoc.

Docenianie prawdomówności

W sytuacji, kiedy dziecko przyzna, że zjadło niedozwolony pokarm, nie należy okazywać złości, krzyczeć. Należy zachować spokój i dopytać o szczegóły: co konkretnie, ile, kiedy i w jakich okolicznościach dziecko zjadło coś, czego nie powinno. Dziecko musi wiedzieć, że powiedzenie prawdy nie będzie się wiązało z żadną karą. W innym wypadku, kiedy sytuacja się powtórzy, może z obawy przed konsekwencjami zatajać ważne dla jego zdrowia informacje.