Choroba refluksowa przełyku, w literaturze występująca także pod nazwą refluks żołądkowo-przełykowy (ang. gastroesophageal reflux disease, GERD) to schorzenie, w którym dochodzi do cofania się treści pokarmu znajdującego się w żołądku do światła przełyku. Schorzenie to ma charakter przewlekły, przebiegający z okresami remisji, jak i nawrotów. Chorobie refluksowej przełyku mogą towarzyszyć zarówno objawy ze strony przewodu pokarmowego, jak i te pozaprzełykowe, które znacznie pogarszają jakość życia pacjentów⁶.

Choroba Parkinsona (ang. Parkinson’s disease, PD) to druga, zaraz po chorobie Alzheimera, choroba neurodegeneracyjna, której częstotliwość występowania w skali światowej waha się między 5/100 000 do ponad 35/100 000 przypadków na rok i wykazuje tendencję wzrostową u osób powyżej 65. roku życia.

W związku z obserwowanym od dłuższego czasu narastającym zjawiskiem starzenia się społeczeństwa, zwiększa się ryzyko występowania różnych zespołów otępiennych u osób w wieku podeszłym. Przypuszcza się, że na różne postaci otępień może cierpieć ponad 0,5 mln Polaków, z czego u 250 tys. osób występuje otępienie typu alzheimerowskiego. Choroba Alzheimera (ang. Alzheimer’s disease, AD) dotyka najczęściej osoby między 6. a 9. dekadą życia, gdzie częstość jej występowania u osób w wieku 60 lat może sięgać 1% i wykazuje tendencję wzrostową wraz z upływem lat¹.

W 2020 roku międzynarodowa grupa ekspertów osiągnęła konsensus w sprawie zmiany obowiązującego od roku 1980 akronimu NAFLD (ang. Nonalcoholic Fatty Liver Disease – niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby) na MAFLD (ang. Metabolic Dysfunction – Associated Fatty Liver Disease – stłuszczeniowa choroba wątroby związana z dysfunkcją metaboliczną). Zaproponowano także nowe kryteria diagnostyczne dla MAFLD przedstawiające chorobę w szerszym ujęciu, podkreślające jej heterogeniczność.

Choroba Leśniowskiego-Crohna (ang. Crohn’s disease, CD) to – podobnie jak wrzodziejące zapalenie jelita grubego (ang. Ulcerative colitis, UC) oraz rzadziej spotykane, mikroskopowe i nieokreślone zapalenie jelita grubego – zaburzenie zaliczane do nieswoistych chorób zapalnych jelit (ang. Inflammatory Bowel Disease, IBD). Choroba ta wymaga szczególnego i indywidualnego podejścia dietetycznego. Dieta musi uwzględniać każdy etap choroby, by zapewnić pacjentowi dobrostan.

Choroba Leśniowskiego-Crohna (ang. Crohn’s Disease, CD) to zaburzenie zaliczane do przewlekłych nieswoistych chorób zapalnych jelit (ang. Inflammatory Bowel Disease, IBD) przebiegające z okresami remisji oraz zaostrzeń objawów. Jak dotąd, etiologia choroby Leśniowskiego-Crohna nie została poznana, jednakże w etiopatogenezie tego schorzenia podkreśla się rolę czynników genetycznych, immunologicznych oraz środowiskowych. W ciągu ostatnich lat zwiększa się zapadalność na tę chorobę, szczególnie w krajach wysoko rozwiniętych, co wynika ze zmian socjoekonomicznych, a także żywieniowych. Największa zachorowalność choroby Leśniowskiego-Crohna występuje na terenie Ameryki Północnej oraz w Europie Zachodniej, rzadziej w Afryce czy Azji. W Polsce, zgodnie z danymi Krajowego Rejestru Chorych na Chorobę Leśniowskiego-Crohna (za rok 2012), jednostka ta może dotyczyć 5191 osób, przy czym może to być liczba ponad dwa razy większa z racji trudności we wczesnym wykryciu tego schorzenia.

Choroby nowotworowe są drugą przyczyną zgonów w Polsce, zaraz po chorobach układu sercowo-naczyniowego. W naszym kraju liczba zachorowań na nowotwory złośliwe sięga blisko 165 tys. osób i wykazuje tendencję wzrostową. Rozwój choroby nowotworowej jest wynikiem nakładania się wielu czynników, wśród których wymienić można m.in.: uwarunkowania genetyczne, palenie tytoniu, niewłaściwą dietę, przewlekły stres, nadwagę/otyłość, niski poziom aktywności fizycznej, promieniowanie UV, zanieczyszczenia środowiska czy nadużywanie alkoholu.

Choroba Leśniowskiego-Crohna (ang. Crohn’s Disease, CD), to – obok wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (ang. Ulcerative Colitis, UC), mikroskopowego czy nieokreślonego zapalenia jelita grubego – zaburzenie zaliczane do nieswoistych chorób zapalnych jelit (ang. Infl ammatory Bowel Disease, IBD). Jest to grupa chorób przewodu pokarmowego charakteryzująca się przewlekłym stanem zapalnym mogącym trwać przez bardzo długi czas; przebiega z naprzemiennie trwającymi okresami zaostrzeń i remisji.

Kwas masłowy zaliczany jest obok kwasu octowego i propanowego do krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych (ang. Short Chain Fatty Acids – SCFAs). Związki te stanowią produkt beztlenowej fermentacji bakteryjnej węglowodanów nieulegających rozkładowi enzymatycznemu w przewodzie pokarmowym. W ciągu doby ilość produkowanych SCFAs w jelicie grubym mieści się w granicach 300–400 mmol.

W okresie ciąży dochodzi do wielu zmian anatomicznych, metabolicznych, jak również fizjologicznych w organizmie kobiety. Ma to na celu zapewnienie rozwijającemu się płodowi odpowiednich warunków do prawidłowego wzrastania, a także przygotowanie organizmu przyszłej matki do porodu. Wraz z postępującymi zmianami w ciele kobiety dochodzi także do modyfikacji mikrobiomu w obrębie przewodu pokarmowego i dróg rodnych ciężarnej. Dbanie w tym czasie o odpowiednią, zbilansowaną dietę, a także stosowanie probiotyków mogą mieć istotny wpływ na modyfikację mikrobioty jelit ciężarnej.