Choroba Leśniowskiego-Crohna (ang. Crohn’s Disease, CD) to zaburzenie zaliczane do przewlekłych nieswoistych chorób zapalnych jelit (ang. Inflammatory Bowel Disease, IBD) przebiegające z okresami remisji oraz zaostrzeń objawów. Jak dotąd, etiologia choroby Leśniowskiego-Crohna nie została poznana, jednakże w etiopatogenezie tego schorzenia podkreśla się rolę czynników genetycznych, immunologicznych oraz środowiskowych. W ciągu ostatnich lat zwiększa się zapadalność na tę chorobę, szczególnie w krajach wysoko rozwiniętych, co wynika ze zmian socjoekonomicznych, a także żywieniowych. Największa zachorowalność choroby Leśniowskiego-Crohna występuje na terenie Ameryki Północnej oraz w Europie Zachodniej, rzadziej w Afryce czy Azji. W Polsce, zgodnie z danymi Krajowego Rejestru Chorych na Chorobę Leśniowskiego-Crohna (za rok 2012), jednostka ta może dotyczyć 5191 osób, przy czym może to być liczba ponad dwa razy większa z racji trudności we wczesnym wykryciu tego schorzenia.
PROGNOZY EKOLOGICZNE DOTYCZĄCE ZIEMI
Zgodnie z raportem sporządzonym przez Organizację Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (Food and Agriculture Organization of the United Nations – FAO) światowa liczba ludności w roku 2050 osiągnie 9,1 mld. Jest to liczba o ponad 30% większa od aktualnego stanu zaludnienia. Rosnący wzrost populacji oznacza rosnące potrzeby dotyczące produkcji żywności. Z raportu wynika, iż do największego wzrostu dojdzie w krajach rozwijających się. Niezrównoważona konsumpcja, rosnąca wraz ze zwiększającym się stopniem uprzemysłowienia kraju stanowi podstawową przyczynę degradacji środowiska naturalnego. Postępująca urbanizacja najprawdopodobniej doprowadzi do sytuacji, w której większość populacji będzie zamieszkiwała tereny miejskie, co w bezpośredni sposób doprowadzi do zmniejszenia powierzchni gruntów rolnych. Taka sytuacja uniemożliwi hodowlę zwierząt rzeźnych na wystarczająco wysoką skalę ze względu na zbyt małą liczbę dostępnych terenów do ich wypasu oraz pól zapewniających uprawę zbóż na paszę. Aby produkcja żywności utrzymała się na poziomie wystarczającym do wyżywienia rosnącej populacji, powinna wzrosnąć o 70%, dla przykładu roczna produkcja samego mięsa powinna wzrosnąć o ponad 200 mln ton i osiągnąć wartość 470 mln ton.
Zmiany klimatu, obniżające się zasoby wodne, rosnące zanieczyszczenie środowiska, przeludnienie to czynniki zmuszające do rozważań na temat produkcji żywności. Żywności niegenerującej wysokich kosztów i zużywającej niewiele zasobów, takich jak pasza czy woda, a nasyci rosnące zapotrzebowanie ludzi. Poszukiwania alternatywnego źródła białka zajmują naukowców już od 2004 roku, kiedy to FAO rozpoczęło badania dotyczące wykorzystania owadów jako pożywienia zaspokajającego potrzeby żywieniowe ludzi.