Choroba niedokrwienna serca (ChNS) obejmuje grupę zespołów klinicznych, wśród których wyróżnia się przewlekłą chorobę niedokrwienną serca oraz ostre zespoły wieńcowe (OZW). ChNS spowodowana jest zachwianiem równowagi między dostarczeniem tlenu i związków odżywczych do komórek mięśnia sercowego a faktycznym zapotrzebowaniem miocytów na te składniki. Najczęstszą przyczyną choroby jest miażdżyca tętnic wieńcowych.
Uważa się, że najwięcej kawy na świecie spożywa się obecnie w krajach skandynawskich. W Polsce kawa jest spożywana codziennie przez ok. 60% dorosłych ludzi, a ponad 80% pije ją regularnie. Mimo wysokiej częstotliwości, spożycie ilościowe kawy w naszym kraju jest raczej niewielkie i wynosi ok. 2,2–3 kg kawy na osobę rocznie. Dla porównania w Finlandii statystyczny mieszkaniec spożywa aż 12 kg kawy/rok2. Podobną popularnością kawa „cieszy się” w świecie nauki, w którym próbuje się znaleźć odpowiedź na pytania: czy, kiedy i dla kogo kawa jest napojem o działaniu prozdrowotnym, a u kogo działa niekorzystnie. Niestety w przestrzeni medialnej spożycie kawy budzi bardzo wiele kontrowersji i przez jednych jest uważana za „napój bogów” a przez innych – „dzieło szatana”. Szczególnie w przypadku chorób układu sercowo-naczyniowego kawa wzbudza wiele kontrowersji, co wynika choćby z jej potencjalnego wpływu na biochemiczne aspekty związane z regulacją ciśnienia tętniczego krwi. Najczęstszym błędem jest jednak traktowanie kawy jako jednej substancji, co powoduje, że spłycamy jej potencjalne działanie do działania kofeiny. Zatem, aby w pełni zrozumieć temat wpływu kawy na układ krążenia, należy poznać właściwości choćby kilka substancji zawartych w tym – złożonym z ponad 1000 substancji chemicznych – naparze.
Kawa jest jednym z najczęściej spożywanych, zaraz po wodzie, napojów na świecie. Wynika to z jej wpływu na organizm człowieka, który jest wykorzystywany zarówno przez sportowców, jak i osoby nieuprawiające wyczynowo sportu. Jest jednocześnie najczęściej spożywaną substancją o działaniu psychoaktywnym1.