Niedokrwistość jest jednym z najczęściej rozpoznawalnych schorzeń wśród kobiet ciężarnych. Według WHO niedokrwistość dotyczy ok. 40% kobiet w ciąży1. Szczególnie w tym okresie stanowi to istotny problem zdrowotny, ponieważ wpływa na stan ciężarnej, płodu i noworodka oraz na przebieg samego porodu i połogu. Najczęściej występującą niedokrwistością wśród ciężarnych jest niedokrwistość na tle niedoboru żelaza.
FIZJOLOGICZNE ZMIANY W UKŁADZIE HEMATOLOGICZNYM U KOBIET CIĘŻARNYCH
W okresie ciąży dochodzi do znacznych zmian w procesie hemopoezy, czyli wytwarzania i różnicowania się elementów morfotycznych krwi. Następuje zwiększenie objętości osocza o 40–60% i masy erytrocytów o 18–25% w stosunku do wartości sprzed ciąży, co powoduje obniżenie stężenia hemoglobiny do 10,5–11,0 g/dl i wartości hematokrytu do 30–32%2 . Za wzrost masy erytrocytów w ciąży odpowiada zwiększona produkcja erytropoetyny, której stężenie w surowicy wzrasta od 50 do 90%. W ciąży dochodzi również do zmian stężenia żelaza i witamin krwiotwórczych, do których należą witamina B6 , B12 i kwas foliowy3.
Leczenie niedokrwistości z powodu niedoboru żelaza polega przede wszystkim na uwzględnieniu w jadłospisie produktów, które zawierają zarówno żelazo hemowe, jak i niehemowe.
Niedokrwistość jest jednym z najczęściej rozpoznawalnych schorzeń wśród kobiet ciężarnych. Według WHO niedokrwistość dotyczy ok. 40% kobiet w ciąży1. Szczególnie w tym okresie stanowi to istotny problem zdrowotny, ponieważ wpływa na stan ciężarnej, płodu i noworodka oraz na przebieg samego porodu i połogu. Najczęściej występującą niedokrwistością wśród ciężarnych jest niedokrwistość na tle niedoboru żelaza.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
Skuteczność diety z ograniczeniem łatwo fermentujących oligosacharydów, disacharydów, monosacharydów i polioli (FODMAP) została dość dobrze udokumentowana u osób dorosłych z zespołem jelita drażliwego. Na tej podstawie wiele towarzystw rekomenduje jej stosowanie w leczeniu zespołu jelita drażliwego. Dieta ta składa się z trzech faz i powinna być prowadzona pod opieką dietetyka.
Cukrzyca typu 1 (T1DM), zwana również cukrzycą insulinozależną (z ang. insulindependent diabetes mellitus, IDDM), jest przewlekłą chorobą o podłożu autoimmunologicznym, w której to organizm w wyniku błędnego rozpoznania własnych tkanek, błędnie atakuje komórki beta trzustki, prowadząc do ich uszkodzenia.
Spożywanie pokarmu nie tylko pozwala nam uporać się z fizjologiczną potrzebą głodu, ale także jest głównym źródłem energii dla naszego organizmu. Coraz częściej podkreśla się jednak emocjonalną rolę jedzenia związaną z przyjemnymi doznaniami, uczuciem szczęścia czy zaspokajaniem innych niż głód potrzeb. Sugeruje to, że w odpowiedni sposób manipulując naszymi codziennymi nawykami żywieniowymi, możemy znacząco poprawić naszą jakość życia oraz związane z tym samopoczucie.
