Choroby cywilizacyjne, do których zalicza się schorzenia układu sercowo-naczyniowego (np. nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca, miażdżyca), otyłość oraz cukrzycę typu 2 wymagają od specjalistów wielokierunkowego, holistycznego podejścia do pacjenta. Leczenie nie sprowadza się tylko do przyjmowania określonych leków, ale także wymaga od osoby chorej zmiany stylu życia, polegającej na wprowadzeniu prawidłowego odżywiania, aktywności fizycznej oraz ograniczeniu używek.
HISTORIA POJĘCIA „ZESPÓŁ METABOLICZNY”
Definicja i kryteria rozpoznania zespołu metabolicznego (ZM) dynamicznie zmieniała się na przestrzeni lat. Pierwszą oficjalną definicję sformułowała Światowa Organizacja Zdrowia (ang. World Heath Organization – WHO) w 1998 roku. Wówczas głównym kryterium niezbędnym do rozpoznania ZM była insulinooporność. Poza insulinoopornością pacjent, u którego miał zostać rozpoznany ZM, musiał spełnić 2 dodatkowe kryteria, do których zaliczano: otyłość, wysoki poziom triglicerydów, niski poziom lipoprotein frakcji HDL lub nadciśnienie tętnicze1-2.
Zespół metaboliczny to schorzenie, z którym zmaga się coraz więcej osób, w tym także dzieci. Złożoność jego etiologii często wymaga wprowadzenia zarówno farmako-, jak i dietoterapii. W związku z tym należy zwrócić szczególną uwagę na prawidłowe zbilansowanie diety, uwzględniając w szczególności produkty pochodzenia roślinnego, które wykazują wiele właściwości prozdrowotnych, w tym właściwości przeciwcukrzycowe, przeciwnadciśnieniowe oraz przeciwotyłościowe.