Niedobór żelaza jest stanem niezwykle często pojawiającym się zwłaszcza wśród kobiet czy też wegan i wegetarian. Szacuje się, iż problem ten dotyka ok. 25% światowej populacji.
Pierwsza z grup narażona jest na ową przypadłość ze względu na wzmożoną utratę tegoż pierwiastka podczas menstruacji, druga natomiast przyjmuje jego niehemową postać, która cechuje się mniejszą przyswajalnością1 . Istotną kwestią, jednak niezbyt często poruszaną, jest ponadto niedobór żelaza rozwijający się u sportowców, co jest zjawiskiem coraz częstszym i nierzadko bagatelizowanym czy zapomnianym1 .
Żelazo jest pierwiastkiem niezbędnym przede wszystkim do transportu tlenu i produkcji energii w organizmie. Wchodzi ono w skład hemoglobiny, a więc barwnika krwi4,8. Właśnie z tego względu pełni niezwykle istotną rolę funkcjonalną w ustroju ludzkim, tym bardziej sportowca, którego zapotrzebowanie energetyczne oraz tlenowe jest wzmożone7 . Wysiłek fizyczny jest czynnikiem predysponującym do zwiększonych ilości usuwania żelaza z organizmu, a jego niewystarczająca ilość skutkuje pogorszeniem wyników sportowych2, 4 7. Wskaźnikiem służącym do oceny zapasów żelaza w organizmie jest m.in. ferrytyna, której poziom w ustroju jest silnie skorelowany z zapasami tegoż pierwiastka w szpiku kostnym. Zakres fizjologiczny ferrytyny w przypadku kobiet dorosłych to wartości od 15 do 200 µg/l, natomiast w przypadku mężczyzn od 20 do 400 µg/l. W przypadku sportowców, zwłaszcza kobiet, dolna granica tegoż wskaźnika, wskazująca na utajony niedobór żelaza, nie jest dokładnie ustalona i waha się w zakresie 12–35 µg/l, przy czym wartość 12µg/l u kobiet i 15 µg/l u mężczyzn określa stan niedoboru żelaza objawiający się brakiem zapasów tego pierwiastka w szpiku oraz pozostałych magazynach. Dzieje się tak ze względu na szeroką zmienność międzyosobniczą3, 6.
Zapotrzebowanie na żelazo różni się w zależności od wieku, płci i stanu fizjologicznego. Poszczególne wartości przedstawione zostały w tabeli poniżej.
Bez wątpienia u sportowców mamy do czynienia ze zwiększonym zapotrzebowaniem na żelazo, jednak dokładne wartości zaleconego spożycia (RDA, Recommended Dietary Allowance) nie zostały jak dotąd ustalone. W literaturze istnieją jednak doniesienia, iż jego ilość w diecie sportowców powinna być o ok. 70% wyższa niż średnie zapotrzebowanie w populacji ogólnej (EAR, Estimated Average Requirement) dla danej grupy wiekowej i być na poziomie 8 mg/1000 kcal, jednak nie więcej niż 24 mg/1000 kcal z dietą u sportowców5
Niedobór żelaza jest stanem niezwykle często pojawiającym się zwłaszcza wśród kobiet czy też wegan i wegetarian. Szacuje się, iż problem ten dotyka ok. 25% światowej populacji.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
Glicerol jest trójwęglowym poliolem oraz jednym z najczęstszych alkoholi występujących w złożonych lipidach, takich jak trójglicerydy. Stanowi ich szkielet, do którego przyłączone są długołańcuchowe kwasy tłuszczowe. Tym samym, jako składnik tłuszczów, naturalnie występuje w żywności.
Z uwagi na zmieniające się trendy, postęp medycyny, coraz większą świadomość społeczeństwa, a także promowanie zdrowego stylu życia, stale poszerza się wiedza na temat pozytywnego wpływu aktywności fizycznej na ciało oraz psychikę.
Serdecznie zapraszamy na czwartą już edycję Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej PAD „Psychika a Dietetyka”, która odbędzie sie w Łodzi w dniach 18-19 kwietnia 2020 r.
Konferencja poświęcona jest tematyce psychologiczno-żywieniowej, związanej z zależnościami między odżywianiem a stanem psychicznym. Podzielona została na część wykładową (18 kwietnia) i warsztatową, zaplanowaną na kolejny dzień.
Podczas części wykładowej poruszone zostaną tematy dotyczące m.in. wpływu diety na nasz wiek epigenetyczny, zależności między mikrobiomem a wyborami żywieniowymi oraz edukacji żywieniowej w pracy z pacjentami.
Udział w części warsztatowej konferencji umożliwi uczestnikom m.in. zdobycie wiedzy dotyczącej emocjonalnego jedzenia wśród dzieci, dialogu motywującego jako skutecznego narzędzia
w rozmowie z niezmotywowanym pacjentem oraz racjonalnego podejścia do zdrowego żywienia.
