Jeden z nich dotyczył osób młodych, szczupłych, którym w momencie rozpoznania towarzyszyły bardzo wysokie wartości glikemii, z towarzyszącą kwasicą ketonową. Nazywano tę postać cukrzycy insulinozależną, a obecnie również cukrzycą typu 1. Drugim typem cukrzycy, występującym dużo częściej, była cukrzyca insulinoniezależna, dotycząca osób w średnim lub starszym wieku z nadwagą bądź otyłością; objawy charakterystyczne dla hiperglikemii nie były zazwyczaj obecne, szczególnie na początku choroby. Specjaliści przez długi czas byli w stanie kontrolować ten rodzaj cukrzycy wyłącznie za pomocą diety, aktywności fizycznej oraz doustnych leków hipoglikemizujących. Obecnie ten typ cukrzycy jest nazwany również cukrzycą typu 2.
Około 50 lat temu lekarze zaczęli zdawać sobie sprawę z większego zróżnicowania etiologicznego cukrzycy. Zaczęto zauważać, że choroba występująca w kolejnych pokoleniach nie odpowiada ani typowi 1, ani typowi 2 cukrzycy. Osoby zapadające na tę postać cukrzycy prezentowały cechy, które odpowiadały obydwu typom. Na przykład osoba zapadająca na cukrzycę była w młodym wieku (cecha charakterystyczna dla cukrzycy typu 1), szczupłej postury, jednak z cechą insulinoniezależności. W związku z tym wyszczególniono pierwszą monogenową postać cukrzycy: MODY (ang. maturity onset diabetes of the young).
Na podstawie patofizjologii cukrzyce monogenowe można podzielić na dwie grupy − pierwsza z nich związana jest z defektem komórek b, druga zaś związana jest z głęboką opornością na insulinę. Różnice dotyczą również sposobu dziedziczenia. Cukrzyca typu MODY jest dziedziczona z pokolenia na pokolenie.
Obok cukrzycy typu MODY, obecnie wyszczególnia się: cukrzycę mitochondrialną MIDD (ang. mitochondrially inherited diabetes with deafness), cukrzycę noworodkową, a także genetycznie uwarunkowane zespoły insulinooporności. Do innych typów cukrzycy należy również cukrzyca typu LADA.
Cukrzyca monogenowa
Ten typ cukrzycy stanowi 1−2% wszystkich przypadków cukrzycy. Przyczynę jej rozwoju stanowi mutacja pojedynczego genu. Większość rodzajów cukrzyc monogenowyh związana jest z defektem wydzielania insuliny.
Mówiąc o cukrzycy, najczęściej mamy na myśli cukrzycę typu 1 bądź cukrzycę typu 2. Środowisko klinicystów i naukowców wiele dekad było przekonane o heterogenności cukrzycy. Na początku rozróżniano dwa najczęściej występujące fenotypy.
Dietetyk kliniczny Monika Dudek-Palaczyk
Miód lipowy powstaje z nektarów i spadzi. W polskim klimacie pszczoły pozyskują go głównie z lipy szerokolistnej (Tilia platyphyllos) i lipy drobnolistnej (Tilia cordata). Może mieć barwę od jasnożółtej do lekko zielonej i zależy ona od okresu jego zbioru, im później pozyskiwany tym odcień jest ciemniejszy. Podczas krystalizacji staje się złocistożółty. Jego smak jest określany jako ostry, gorzkawy, delikatnie ziołowy. Zapach wyraźnie lipowy.
W medycynie naturalnej wykorzystywany jest do wspomagania leczenia zapalenia górnych dróg oddechowych, przeziębienia i grypy. Dodatkowo wykazuje działanie rozgrzewające, przeciwgorączkowe i wykrztuśne. Wiele osób sięga po niego gdy jest narażonych na silny stres, gdyż ma właściwości uspokajające i odprężające.
czytaj dalej
Dietetyk kliniczny Monika Dudek-Palaczyk
Okres zimowy, a przede wszystkim świąteczny, kojarzy się niezmiennie z zapachem i smakiem przypraw, które w tym czasie dodawane są zarówno do potraw jak i napojów. Ich właściwości smakowe i wybitny aromat, to nie jedyne "zalety" cynamonu, anyżu czy imbiru. Wiele z nich ma właściwości zdrowotne, o czym warto informować lub przypominać naszym pacjentom.
czytaj dalej
Dietetyk kliniczny Monika Dudek-Palaczyk
Na świątecznym stole, wśród wielu wigilijnych dań, w większości polskich domów, z pewnością znajdzie się także miejsce dla kompotu z suszu. Ten tradycyjny, napój bezalkoholowy wywodzi się z obszaru Beskidu niskiego i w pierwotnej postaci do jego przygotowania wykorzystywano wyłącznie suszone śliwki, jabłka i gruszki.
Z upływem czasu skład został powiększony m.in. o suszone morele, figi czy banany. Niektórzy doprawiają go miodem, cytryną, goździkami, cynamonem, imbirem i gałką muszkatołową.
czytaj dalej
