Dysfagia jest powszechnym, a zarazem poważnym problemem wśród pacjentów onkologicznych. Opisywane zaburzenie wpływa nie tylko na komfort życia, ale także na stan odżywienia pacjenta, jak i skuteczność prowadzonego leczenia. Właściwe postępowanie dietetyczne jest kluczowe w zapobieganiu powikłaniom, jak i szybszej rekonwalescencji chorego.

Rak pęcherza moczowego jest najczęściej rozpoznawalnym nowotworem w obrębie układu moczowego. Zajmuje dziewiąte miejsce wśród najczęściej występujących nowotworów na świecie. Zdecydowanie częściej chorują mężczyźni, a większość zachorowań przypada po 45. roku życia. Za najważniejsze i kluczowe czynniki ryzyka rozwoju raka pęcherza moczowego uznaje się palenie tytoniu oraz narażenie zawodowe na chemikalia stosowane w przemyśle.

Przegląd systematyczny i metaanaliza przeprowadzone przez Màrmol i wsp. dostarczają silnych dowodów na istnienie znaczącej insulinooporności u pacjentów z nowotworami, co otwiera nowe kierunki badań i potencjalnych interwencji klinicznych mających na celu poprawę wyników leczenia przeciwnowotworowego w tej grupie chorych.

Insulina jako silny czynnik wzrostu promuje proliferację komórek oraz hamuje ich apoptozę. Może działać bezpośrednio na komórki nowotworowe, stymulując ich wzrost oraz pośrednio poprzez zwiększenie stężenia IGF-1.¹

Dokładna częstość występowania biegunki u pacjentów onkologicznych może być niedoszacowana, ponieważ jest ona zazwyczaj raportowana na podstawie informacji zgłaszanych przez pacjentów. W kilku badaniach oszacowano, że biegunka występuje u około 20–40% wszystkich pacjentów leczonych chemioterapią.

(…) Część chorych jest niezdiagnozowana lub diagnozowana zbyt późno, kiedy nie jest możliwe odwrócenie toczących się w organizmie niekorzystnych procesów. Co więcej, obraz wyniszczonego pacjenta onkologicznego jest powszechnie akceptowany, również częściowo przez pracowników ochrony zdrowia.

W wielu badaniach epidemiologicznych zaobserwowano, że spożycie polifenoli wiąże się ze zmniejszonym ryzykiem zachorowania na niektóre nowotwory złośliwe. Sugeruje się, że spożycie polifenoli zawartych w soi i produktach sojowych zmniejsza ryzyko rozwoju raka piersi, jajnika i trzonu macicy oraz koreluje z redukcją ryzyka rozwoju raka żołądka i jelita grubego. Z kolei spożycie polifenoli zawartych w zielonej herbacie zostało powiązane ze zmniejszonym ryzykiem rozwoju m.in. raka piersi i gruczołu krokowego.

Witamina D jest obecnie uważana za jedną z najważniejszych witamin. Należy ona do grupy witamin rozpuszczalnych w tłuszczach. W żywności występuje jako witamina D2 (ergokalcyferol, źródło: produkty roślinne, grzyby) oraz witamina D3 (cholekalcyferol, źródło: tłuste ryby, jaja). Jednak zaledwie około 1/5 witaminy D znajdującej się we krwi pochodzi z diety. Przeważająca jej część powstaje pod wpływem promieniowania słonecznego w wyniku syntezy skórnej. Działanie witaminy D przypomina działanie hormonów – oddziałuje ona poprzez swoiste receptory. W związku z tym, że receptory dla witaminy D występują na bardzo wielu komórkach, spektrum jej działania na organizm jest bardzo szerokie. Jednym z poruszanych aspektów działania witaminy D jest potencjalne jej działanie w prewencji chorób nowotworowych oraz wspomaganie procesu leczenia onkologicznego¹.