Kwas masłowy od wielu lat stanowi korzystne uzupełnienie leczenia wielu schorzeń przewodu pokarmowego. Coraz częściej zwraca się uwagę na celowość, a właściwie potrzebę stosowania suplementacji maślanem u pacjentów poddanych przygotowaniu do leczenia, czyli prehabilitacji i kontynuacji tej podaży w opiece po leczeniu czyli rehabilitacji.
Kwas masłowy należy do grupy krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych (ang. short chain fatty acids, SCFA), które warunkują prawidłowy metabolizm komórek nabłonka jelitowego. Do SCFA należą także kwas propionowy i kwas octowy. Jednakże to przede wszystkim kwas masłowy stanowi podstawowy substrat energetyczny, aktywnie uczestniczy w procesach proliferacji, regeneracji i naprawy nabłonka jelitowego. Ponadto SCFA mają istotne oddziaływanie na układ immunologiczny, zarówno miejscowy, stymulując lokalną odpowiedź komórkową, jak i ogólnoustrojowy – między innymi przez utrzymanie integralności bariery jelitowej.
Kwas masłowy od wielu lat stanowi korzystne uzupełnienie leczenia wielu schorzeń przewodu pokarmowego. Coraz częściej zwraca się uwagę na celowość, a właściwie potrzebę stosowania suplementacji maślanem u pacjentów poddanych przygotowaniu do leczenia, czyli prehabilitacji i kontynuacji tej podaży w opiece po leczeniu czyli rehabilitacji.
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
Dyrektor Instytutu Chirurgii, Kierownik Kliniki Chirurgii Ogólnej, Chirurgii Endokrynologcznej i Onkologii Gastroenterologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. Specjalista chirurgii ogólnej, zajmujący się przede wszystkim chirurgią przewodu pokarmowego, w tym leczeniem operacyjnym chorób zapalnych jelit i innych schorzeń kolorektalnych (europejski certyfikat EBSQ). Członek licznych krajowych i zagranicznych zespołów ekspertów w zakresie koloproktologii, terapii podciśnieniowej, leczenia przetok okołoodbytniczych, chorób zapalnych jelit, autor ponad 300 publikacji naukowych, redaktor i współredaktor 5 monografii naukowych, redaktor naczelny Negative Pressure Wound Therapy Journal, pomysłodawca szeregu aplikacji medycznych, w tym do wspomagania leczenia ran, inicjator koncepcji prehabilitacji przedoperacyjnej.
Wywiad z dr n. o zdr. Magdaleną Milewską – Adiunktem w Zakładzie Dietetyki Klinicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, członkiem Polskiego Towarzystwa Żywienia Pozajelitowego, Dojelitowego i Metabolizmu.
W ostatnich wytycznych dotyczących podstawowej opieki zdrowotnej, ESPEN promuje aktywne zaangażowanie lekarzy rodzinnych w opiekę żywieniową. Eksperci podkreślili znaczenie wczesnego wykrywania niedożywienia poprzez badania przesiewowe i diagnozę, zwłaszcza u osób z czynnikami ryzyka.
Kacheksja nowotworowa jest wieloczynnikowym zespołem, który charakteryzuje się ogólnoustrojową odpowiedzią zapalną oraz złożonymi zaburzeniami metabolicznymi. Objawia się m.in. rozpadem białek, nasilonym procesem lipolizy, insulinoopornością, zwiększonym wydatkiem energetycznym oraz zmniejszonym spożyciem pokarmu1, 2.
Termin „immunożywienie” odnosi się do stosowania w leczeniu żywieniowym substancji o działaniu immunomodulującym. Są to bioaktywne składniki, które mają wpływ na funkcjonowanie układu odpornościowego. Działanie immunomodulujące wykazują m.in. wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 (zwłaszcza kwasy EPA i DHA), arginina, glutamina, a także nukleotydy. Składniki te stosowane są zarówno w formie suplementacji pojedynczej, jak również w połączeniu (np. w żywności specjalnego przeznaczenia medycznego). Mogą być stosowane zarówno w żywieniu doustnym, dojelitowym (żywienie enteralne) i pozajelitowym (żywienie parenteralne). Zapotrzebowanie na składniki immunomodulujące wzrasta zwłaszcza w czasie stresu metabolicznego i nasilonego katabolizmu1.
