Otyłość jest przewlekłą chorobą, której częstość występowania na świecie z roku na rok wzrasta i obecnie stanowi najczęściej występującą chorobę będącą skutkiem zaburzeń odżywiania. Według badania WOBASZ II przeprowadzonego w latach 2013–2014 otyłość stwierdza się u 24,4% mężczyzn i 25% kobiet, co dorównuje statystykom światowym.

Pracując w z osobami z nadwagą i otyłością, obok wprowadzania zasad prawidłowego odżywiania się, należy pamiętać także o stanie psychicznym oraz emocjonalnym podopiecznych. Jako podłoże części nieprawidłowych nawyków żywieniowych można zaobserwować trudności z rozpoznawaniem oraz radzeniem sobie z emocjami – zarówno tymi pozytywnymi, jak i negatywnymi.

Na całym świecie popularność sportu nieustannie rośnie. Sportowcy dążą do poziomu elitarnego, nieustanie rozwijając swoje umiejętności, a w związku z tym zawodników poddaje się coraz to nowym, cięższym schematom treningowym.

Suplementacja probiotykami budzi szczególne zainteresowanie, ze względu na potwierdzony naukowo korzystny wpływ na układ oddechowy i pokarmowy.

Wysiłek fizyczny zwiększa zapotrzebowanie organizmu na energię oraz tlen i aby sprostać temu zadaniu, szczególnie w mięśniach szkieletowych dochodzi do wielu procesów umożliwiających pokrycie zwiększonego zapotrzebowania metabolicznego.

Wrodzone wady metabolizmu (WWM) – to choroby rzadkie, występują u 5 na 10 000 osób. Ponad 20 z nich rozpoznawane jest w przesiewie noworodkowym, który wykonuje się w szpitalu po narodzinach dziecka. W ten sposób rozpoznawane są choroby, które umiemy leczyć, a wczesna diagnoza ma ogromne znaczenie w zachowaniu zdrowia i życia pacjenta. Mowa tu o terapii dietetycznej. A skoro mają być wprowadzane zmiany żywieniowe u noworodka, to czy zawsze może być on karmiony mlekiem mamy?

Według wiodących rekomendacji ECS/EAS (najnowsze zostały opublikowane 31 sierpnia 2019 r.) dotyczących leczenia zaburzeń lipidowych czynniki związane z odpowiednim żywieniem są istotną składową niefarmakologicznej części terapii.

Za rozwój hipercholesterolemii rodzinnej odpowiedzialna jest mutacja jednego z trzech genów biorących udział w metabolizmie cholesterolu LDL: genu receptora LDL (LDLR), apolipoproteiny B (APOB) lub proproteinowej konwertazy subtilyzyny/keksyny typ 9 (PCSK9).

Pomimo postępu medycyny, obejmującego również innowacyjne metody leczenia ran, trudno gojące się rany wciąż stanowią wyzwanie dla wielu specjalistów służby zdrowia. Szereg dowodów z ostatnich lat wskazuje na biochemiczne i molekularne działanie kilku składników odżywczych, potwierdzając pogląd, że właściwe żywienie może stać się przydatne w procesie leczenia, szczególnie w przypadku ran o tzw. przewlekłym charakterze. Równie silnie podkreśla się wagę właściwego stanu odżywienia.

Aktywną biologicznie postacią witaminy D jest kalcytriol oznaczany jako 1,25(OH)2D3. Jest to hormon sterydowy, do którego syntezy niezbędny jest cholesterol. Prekursorem kalcytriolu jest cholekalcyferol, powszechnie znany jako witamina D3, powstający w skórze pod wpływem promieniowania ultrafioletowego typu B, a także przyswajalny z pożywienia, głównie z produktów pochodzenia zwierzęcego.

Żelazo jest kluczowym pierwiastkiem dla większości szlaków biochemicznych, gdyż jest niezbędne w procesach utleniania i redukcji. Zapotrzebowanie organizmu człowieka na żelazo i efektywność jego metabolizmu są zmienne i zależą od wielu czynników.

Choroba refluksowa przełyku (ChRP) – to schorzenie górnego odcinka przewodu pokarmowego. Jest ono następstwem cofania treści pokarmowej z żołądka do przełyku (refluks), co może wywoływać uciążliwe dolegliwości lub komplikacje, które wpływają negatywnie na jakość życia chorego¹.

Soja – to jeden z bardziej kontrowersyjnych i negowanych przez konsumentów produktów spożywczych. Świadczyć o tym może ilość fałszywych informacji w Internecie, wskazujących nawet na to, że soja jest niebezpieczna dla zdrowia. Co powinniśmy wiedzieć na temat soi zanim włączymy ją do diety naszych pacjentów?

Pojęcie „dieta” przestało być postrzegane stricte indywidualnie. Choć sposób żywienia niewątpliwie zawsze powinien być dopasowany do specyficznych potrzeb organizmu, w obliczu złożonej kaskady zmian klimatyczno-społecznych staje się coraz bardziej sprawą nas wszystkich. Jego elementarnym komponentem są prawidłowe zachowania okołożywieniowe, takie jak niemarnowanie jedzenia.