menu close arrow_back_ios person_add home

Badania laboratoryjne w leczeniu otyłości

Otyłość jest przewlekłą chorobą, której częstość występowania na świecie z roku na rok wzrasta i obecnie stanowi najczęściej występującą chorobę będącą skutkiem zaburzeń odżywiania. Według badania WOBASZ II przeprowadzonego w latach 2013–2014 otyłość stwierdza się u 24,4% mężczyzn i 25% kobiet, co dorównuje statystykom światowym.

Największym powikłaniem związanym z występowaniem otyłości jest to, że zwiększa ona ryzyko zawału mięśnia sercowego, udaru niedokrwiennego mózgu, nadciśnienia tętniczego, cukrzycy typu 2, raka jelita grubego i piersi, niealkoholowego stłuszczenia wątroby, dny moczanowej, zaburzeń płodności oraz depresji1.

Coraz więcej badań wskazuje na występowanie nietypowych fenotypów otyłości. Otyłość zdrowa metabolicznie (MHO, ang. Metabolic Healthy Obesity) – to typ otyłości, przy którym, pomimo BMI powyżej 30 kg/m2, chory ma prawidłowe wyniki badań laboratoryjnych. Jednak wykazano, że nawet 30–40% osób z MHO w ciągu kilku lat zmienia status metaboliczny na „niezdrowy”. Dlatego większość klinicystów jest zgodna, że u osób z MHO powinno być wdrożone leczenie mające na celu redukcję masy ciała, mimo że osoby z MHO wydają się „zdrowe” metabolicznie2.

Innym nietypowym fenotypem otyłości jest otyłość metaboliczna z prawidłową masą ciała (MONW, ang. Metabolically Obese Normal-Weight). Osoby z MONW pomimo prawidłowych wartości BMI charakteryzują się zaburzeniami w parametrach biochemicznych krwi. Dlatego, według wytycznych z 2017 roku, u wszystkich pacjentów z prawidłową masą ciała należy wykonać pomiar obwodu talii ze względu na możliwość występowania w tej grupie pacjentów MONW. Pacjentów z rozpoznaniem MONW należy traktować podobnie jak osoby otyłe i zlecać u nich co najmniej raz na dwa lata oznaczenia: glukozy na czczo, profilu lipidowego, kwasu moczowego oraz enzymów wątrobowych1.

 

Rola badań laboratoryjnych w otyłości

Z uwagi na duże ryzyko powikłań bardzo ważne jest, aby osoby otyłe regularnie wykonywały profilaktycznie badania laboratoryjne. Ma to szczególne znaczenie w przypadku nietypowych form otyłości, jak MHO i MONW. Ponadto badania pomogą w rozpoznaniu chorób współistniejących z otyłością (a wręcz będących jej przyczyną), jak zespół Cushinga, zespół policystycznych jajników czy niedoczynność tarczycy.

Z punktu widzenia dietetyka badania laboratoryjne pozwalają na ustalenie założeń i celów dietoterapii oraz monitorowanie jej postępów. Pamiętajmy, że większość podstawowych badań laboratoryjnych dla osób z otyłością jest refundowana i może być zlecona przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) w ramach profilaktyki chorób układu krążenia.

Otyłość jest przewlekłą chorobą, której częstość występowania na świecie z roku na rok wzrasta i obecnie stanowi najczęściej występującą chorobę będącą skutkiem zaburzeń odżywiania. Według badania WOBASZ II przeprowadzonego w latach 2013–2014 otyłość stwierdza się u 24,4% mężczyzn i 25% kobiet, co dorównuje statystykom światowym.

Chcesz przeczytać więcej?

Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.


O autorze

Karolina Karabin

CZYTAM ARTYKUŁY

Biolog molekularny, diagnosta laboratoryjny, konsultant ds. żywienia i stylu życia. Z wykształcenia biolog ze specjalizacją mikrobiologia i diagnosta laboratoryjny, z ponad 10-letnim stażem w pracy laboratoryjnej. Absolwentka Studium Medycyny Molekularnej oraz członek Polskiego Towarzystwa Genetyki Człowieka. Kierownik grantów naukowych realizowanych w Pracowni Diagnostyki Molekularnej przy Klinice Hematologii, Onkologii i Chorób Wewnętrznych WUM. Tytuł doktora nauk medycznych w zakresie biologii medycznej obroniła na I Wydziale Lekarskim WUM. W pracy naukowej interesują ją mechanizmy molekularne powstawania różnych chorób, ponieważ jest to klucz do ich zapobiegania i punkt wyjścia do opracowywania skutecznych terapii. Z tego powodu w swojej pracy doktorskiej zajmowała się zagadnieniem podłoża genetycznego białaczek u dorosłych i możliwością zastosowania u nich terapii celowanych. Autorka wielu prac naukowych i popularnonaukowych z zakresu diagnostyki laboratoryjnej, biologii molekularnej i żywienia. Jej pasją jest dietetyka i tematy związane ze zdrowiem przewodu pokarmowego. Szczególnie interesuje ją wpływ szeroko pojętego współczesnego stylu życia na procesy molekularne w organizmie i długowieczność. Wiedzą dotyczącą diagnostyki i dietoterapii chorób dzieli się ze specjalistami i pacjentami na konferencjach, szkoleniach, webinarach oraz na łamach czasopism branżowych i portali internetowych, a także na swoim koncie na Instagramie @dr_karabin